Przypowieści pana Mrożka
Z Lisem nie ma żartów. Jeżeli się łasi, to pragnie cię pożreć. Jeżeli chce ci przekazać jakąś tajemnicę, leci mu ślinka. Jeżeli się spowiada i filozofuje, to i tak na widoku ma pewny obiad. Lisie opowieści pana Mrożka, zabawne i nieco przewrotne, to świetny materiał do grania i myślenia.
Korzystają z tych możliwości aktorzy "Dramatycznego", a zwłaszcza Mirosława Krajewska jako Blond Kokoszka, bardzo kobieca i "kurza"zarazem. Zdzisław Wardein jako Lis zrazu tradycyjny, czyli przechera, a potem filozofujący na smutno. Maciej Damięcki jako Kogut-victim, który niczym się nie da zaskoczyć, dopóki go Lis nie capnie, i Witold Skaruch w niemej roli Biskupa z dzieckiem przy piersi.
Potrawę z "Serenady" i "Lisa filozofa" podano na otwarcie sceny imienia Witolda Zatorskiego, świetnego reżysera związanego onegdaj z Teatrem Dramatycznym. Pomysł był dobry, wykonanie również, może wyjąwszy nadmiernie tandetną dekorację, nawiązującą stylem do kiepskiego przedstawienia amatorskiego. Zapewne był to zabieg świadomy, ale o wątpliwym smaku. Na szczęście słowo Mrożka (bądź w przypadku Biskupa - milczenie) i tak zrobiło swoje. Reżyser wystrzegał się pomysłów i zaufał autorowi.
Mniej świeżo zabrzmiał Mrożek w Teatrze Ochoty, gdzie aktorzy przygotowali jednoaktówkę "Na pełnym morzu". Tym razem wzięli na warsztat raczej skecz mistrza niż przypowieść, który trzeba było przełożyć na język aktualnych odniesień. Tak jednak się nie stało i tym razem Mrożek wypadł staroświecko.
Jeżeli jednak teatr sięga po dawne teksty Mrożka (a przypomnę jeszcze o niedawnej premierze "Szczęśliwego wydarzenia" w "Kameralnym", to już jest dobrze. Prawdopodobnie kryje się w tym tęsknota nie tylko za nowym tekstem dramaturga, ale w ogóle za współczesną polską dramaturgią, która na polskich scenach bywa coraz rzadszym gościem. Zbyt długo teatr zachowywał się jak Lis, polujący na świeże mięso, które katrupił, zanim pokazało co potrafi. Teraz najwyraźniej cierpi na wyrzuty sumienia.
