Człowiek sprawdza się w przyjaźni
"Witold Filler o teatrze wiedział wszystko"
Niełatwo jest mówić o człowieku niebanalnym i niejednoznacznym. Witold Filler bez wątpienia należał do tej kategorii ludzi. Jak zawsze w przypadku osób nietuzinkowych i on budził mieszane uczucia. Bez wątpienia był erudytą, który o teatrze wiedział wszystko. Ale nie wszystkie jego decyzje przyjmowane były ze zrozumieniem. Jak to się teraz mówi: wzbudzały emocje!
"Już jako małe dziecko pasjonował się teatrem"
Urodził się 13 styczna 1931 roku w podwarszawskim Piastowie. Gdy miał 3 lata, jego rodzice przenieśli się do stolicy. Już jako małe dziecko pasjonował się teatrem. Nic dziwnego więc, że później grał w szkolnych przedstawieniach w gimnazjum Reytana, do którego uczęszczał.
Po maturze naturalnym wyborem były studia w warszawskiej PWST, które ukończył w 1952 roku. Studiował m.in. z Zygmuntem Hubnerem. Ale wtedy, ani Zygmunt Hubner nie mógł przypuszczać, że przejdzie do historii jako dyrektor stołecznego Teatru Powszechnego, a Filler, że przez 12 lat będzie kierował Teatrem Syrena, do którego trudno było dostać bilety i który za jego czasów był jedną z najpopularniejszych scen stolicy.
"Są pytania, na które można odpowiedzieć tylko "tak""
Po studiach Witold Filler trafił do Teatru Domu Wojska Polskiego, (dziś Teatr Dramatyczny), a następnie występował w Teatrze Narodowym, ale jako aktor wielkiej kariery nie zrobił. Po latach statystowania raczej niż grania, Witold Filier doszedł do wniosku, że pora na zmiany. W podjęciu decyzji pomógł mu wygrany konkurs w "Polityce" na recenzję teatralną. Zawsze dobrze pisał.
Któregoś dnia odebrał telefon... Ni mniej ni więcej zadzwonił do niego ówczesny minister kultury Włodzimierz Sokorski z ofertą nie do odrzucenia. Zaproponował mu stanowisko redaktora naczelnego Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej. Czy mógł powiedzieć "nie"?
To właśnie za czasów Fillera w siermiężnej i przaśnej telewizji, pojawiły się takie perełki jak: "Kabaret Starszych Panów" Jeremiego Przybory i Jerzego Wasowskiego, "Kabaret Olgi Lipińskiej", "Listy śpiewające" Agnieszki Osieckiej... Te programy mówią same za siebie. Potem nastał czas prasy. Witold Filler został redaktorem naczelnym "Teatru", później "Szpilek".
Jak wspomnieliśmy, to za jego dyrekcji Teatr Syrena miał swój najlepszy czas. Gdy w 1990 roku z niego odchodził, po 12 latach pracy, zapomniano o tym, co zrobił dla tej sceny, i dla aktorów, a dbał o to, by godziwie zarabiali, natomiast pamiętano, że Witold Filler był członkiem PZPR...
Głośno też było o nim, gdy próbował ratować karierę Violetty Villas. Witold Filler wszem i wobec głosił, że jest to najwspanialsza artystka jaka kiedykolwiek się urodziła w kraju nad Wisłą. Niestety, nie do końca udała się ta próba wskrzeszenia kariery artystki...
Mówiło się o jego kolejnych książkach. Napisał ich ponad 30, m.in.: "Melpomena i piwo", "Modele teatru. Szkice o polskim teatrze współczesnym", "Teatr Hanuszkiewicza", "Rendez-vous z warszawską operetką", "Quo vadis?: Od Nobla do Kawalerowicza", "Violetta Villas: tygrysica z Magdalenki".
Komentowano też jego kolejne śluby i rozwody. Był tu rekordzistą. Jak aktor jego teatru Tadeusz Pluciński żenił się cztery razy. Pierwsza i ostatnia żona nie były związane z teatrem. "Środkowe" tak. Może nie potrafił być dobrym mężem, ale przyjacielem tak, przyjaźnił się i pomagał byłym żonom.
W skrócie: Urodził się 13 stycznia 1931 roku w Piastowie Znany pisarz, dziennikarz, publicysta. Specjalizował się w krytyce teatralnej, historii polskiego teatru, był znawcą kabaretu, również cyrku. Wydał ponad 30 książek, m.in.: "Rendez-vous z warszawską operetką", "Quo vadis?: Od Nobla do Kawalerowicza". Z wykształcenia był aktorem. Warszawską PWST skończył w 1952 roku. Występował w Teatrze Dramatycznym i Narodowym. W latach 1963-71 był redaktorem naczelnym Redakcji Rozrywki Telewizji Polskiej, potem kierował dwutygodnikiem "Teatr" (1972-75) i tygodnikiem "Szpilki". W latach 1978 - 1990 kierował warszawskim Teatrem Syrena. Zmarł 11 lutego 2009 roku w Warszawie.
