Songi - to cały świat
- Jenny to wielkie pieśni Weilla i Brechta. Trzeba się więc zmierzyć nie tylko z ich ładunkiem emocjonalnym, ale również z wielkimi interpretacjami - o roli Jenny w "Operze za trzy grosze" w warszawskiej Syrenie mówi MARTA GÓRNICKA.
KC: Na premierze w 1928 r. w roli Jenny występowała Lotte Lenya, żona Weilla. Później wcielały się w nią Ute Lemper, Kalina Jędrusik, Teresa Budzisz-Krzyżanowska. Jak pracuje się nad postacią, której poprzednie wykonania przeszły do legendy?
Marta Górnicka: Jenny to wielkie pieśni Weilla i Brechta: "Song o Salomonie", "Tango sutenerskie", "Song o Jenny Piratce". Trzeba się więc zmierzyć nie tylko z ich ładunkiem emocjonalnym, ale również z wielkimi interpretacjami. To wyzwanie bardzo poważne, ale mobilizujące do poszukiwania, do zrozumienia, do odczucia. Potrzebne są intensywne emocje i ciągłe uruchamianie wyobraźni.
Jaka jest twoja Jenny?
Żyje we własnym świecie, ma swoje wielkie marzenie. Jest zbudowana z przeciwstawnych emocji. Jej miłość do Mackiego jest tak intensywna jak jej ból i nienawiść do świata, w którym musi żyć. Ma w sobie wściekłość, rozpacz, ranę. Była prostytutką, jest kochanką. Ale kiedy Mackie zaczyna budować sobie nowe życie, a ona zostaje w burdelu, czuje się rozczarowana, zdradzona. Widzi już tylko "mrok i brak miłości". Wydaje ukochanego w ręce policji, ale ta zdrada kosztuje ją wiele, ma kilka poziomów, więc Jenny jest zagubiona. Ale jednocześnie niesłychanie silna.
Najbliższa jest ci piosenka artystyczna. Jak czujesz się w świecie teatru?
Moje śpiewanie jest teatralne. Ewa Kornecka i Józef Opalski uczyli mnie w Krakowie muzycznego teatru. Kiedy śpiewam recital, opowiadam wiele historii. Tutaj gram jedno życie - idę drogą jednej osoby. Piosenka to teatr. Songi - to cały świat.
Na zdjęciu Marta Górnicka.
