Artykuły

"Ożenek" w reż. Macieja Mydlaka na scenie u Sewruka oraz Czytanki Marginesu w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie . Pisze Magda Brzezińska w Gazecie Wyborczej - Olsztyn.

Studencka premiera "Ożenku" na scenie u Sewruka i kolejny, ambitny cykl na Marginesie - to najnowsze propozycje olsztyńskiego Teatru im. Stefana Jaracza.

Na komediowy dyplom słuchacze Studium im. Aleksandra Sewruka wybrali "Ożenek" Nikołaja Gogola. Wcześniej wystąpili w dramacie "Kopciuch", a czeka ich jeszcze muzyczny popis.

"Ożenek" to historia Podkolesina (Leszek Spychała), który dochodzi do wniosku, że powinien się ożenić. I choć nie jest do tego specjalnie przekonany, to za namową swatki Fiokły Iwanowny (Paulina Fonferek i Agata Świerczyńska) oraz żonatego kolegi Koczkariowa (Piotr Feliś), rusza w konkury do Agafii Tichonownej (Magdalena Żelazkiewicz). Okazuje się jednak, że kandydatów do ręki posażnej panny jest więcej. O jej względy stara się Żewakin (Mateusz Wądrzyk), delikatny marynarz gustujący w kobietach o pulchnych kształtach, elegancki i światowy Anuczkin (Michał Wulczyński), dla którego najważniejsze jest, by panna znała język francuski oraz postawny pan Jajecznica (aktor teatru Jaracza Grzegorz Jurkiewicz), interesujący się głównie majątkiem dziewczyny. Sama Agafia nie może się zdecydować, który absztyfikant najbardziej jej odpowiada. Decyzji nie pomaga jej podjąć ani ciotka Arina Pantielejmonowna (Aleksandra Kolan), ani służąca Duniasza (Agnieszka Giza), ani nawet ślepy los. Mężczyźni swoje zalety prezentują niczym kandydatki do tytułu miss piękności ubrani w stroje gimnastyczne, podczas układu choreograficznego z elementami akrobacji.

Reżyser Maciej Mydlak zapowiadał, że nie będzie to spektakl klasyczny ani współczesny. Faktycznie - nie było to ani jedno, ani drugie. Wystarczy wziąć pod uwagę choćby kostiumy bohaterów. Niby współczesne - aktorzy noszą dżinsy, T-shirty - ale i w starym stylu, bo z tyłu dżinsowej kurtki doszyte są poły od fraka. Takich zaskakujących rzeczy jest w "Ożenku" Macieja Mydlaka więcej. Podczas konwencjonalnej wymiany zdań bohaterowie zaczynają tańczyć tango, co zresztą świetnie im wychodzi, albo zabierają się do balansowania krzesłem na czole. Niektóre pomysły są interesujące i zabawne (choćby ten, by rolę swatki odegrały dwie dziewczyny), inne sprawiają wrażenie nieco wymuszonych. Młodzi adepci sztuki aktorskiej wyszli jednak obronną ręką z komediowego zadania.

Dla tych, którzy wolą spędzać czas w mniej rozrywkowy sposób, teatr Jaracza przygotował nowy cykl "Czytanki Marginesu". To próba aktorskiego przedstawienia tekstów ważnych dla europejskiej kultury, na które wykształceni ludzie często powołują się w dyskusjach, ale większość nigdy ich nie zgłębiała. A jak jest to zadanie niewdzięczne i trudne, można się było przekonać w poniedziałek.

Została wówczas zaprezentowana "Ewangelia wg Judasza" - tekst mówiący o życiu Jezusa Chrystusa odkryty w latach 70. XX w. w Egipcie, a po raz pierwszy ogłoszony publicznie kilka lat temu. Gdy opublikowano go "w Gazecie Wyborczej", sporą część artykułu zajmowały przypisy tłumaczące współczesnemu czytelnikowi niejasne wyrażenia, podsuwające możliwe interpretacje. Na olsztyńskiej scenie prezentacja "Ewangelii wg Judasza" była ich pozbawiona, przez to przekaz okazał się niemal zupełnie niezrozumiały. Sytuację zaciemniało jeszcze bardziej ekspresyjne przedstawienie tekstu. Po "Czytankach" trudno było zdobyć się na jakąkolwiek refleksję, komentować można było co najwyżej aktorską interpretację.

Pomysł "Czytanek" z pewnością jest interesujący, należy jednak rozważyć, po co prezentuje się je w teatrze? Czy, by dać pole do popisu aktorom, a może by przybliżyć treść?

Warto, by twórcy cyklu zastanowili się nad tym. Tym bardziej że kolejne odcinki zapowiadają się równie ambitnie. W planach jest "Wstęp do psychoanalizy" Freuda, fragmenty rozprawy "O obrotach sfer niebieskich" Kopernika i "O pochodzeniu człowieka" Darwina.