Multimedialny zgiełk i wrzawa
"Straszna gospoda" w reż. Jana Szurmieja z Teatru Żydowskiego w Warszawie na Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych. Pisze Andrzej Piątek w Gazecie Codziennej Nowiny.
Musical "Straszna gospoda" Jana Szurmieja oparty na noweli laureata literackiej nagrody Nobla Isaaca Bashevisa Singera, pokazał w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej na 47. Rzeszowskich Spotkaniach Teatralnych Teatr Żydowski z Warszawy.
Spektakl Jana Szurmieja jest barwny, roztańczony, rozśpiewany i dzięki technikom multimedialnym atrakcyjny. Nic dziwnego, że spotkał się z aplauzem publiczności. Lecz dla widzów, którzy znają i pamiętają m.in. takie widowiska Jana Szurmieja jak "Skrzypek na dachu" i "Sztukmistrz z Lublina" słusznie mógł wydawać się powierzchowny i nadto schlebiający przemożnej, rozpychającej się komercji.
W "Strasznej gospodzie" jest mniej żydowskich przypowieści i mądrego poczucia humoru. Więcej zgiełku, wrzawy i multimedialnego natręctwa.
Isaac Bashevis Singer pisał o zwykłych ludziach, których losy wiedzione ręką Opatrzności czasami splatały się z sobą w sposób magiczny i dlatego nieodgadniony. Pisarz próbował zatrzymać czas, ukazać zanikające tradycje i obyczaje, całą mądrość ludzi, którzy umieli smakować życie.
Tego w "Strasznej gospodzie" jest mniej. Musical co najwyżej jest inspiracją do przedstawienia ludzi owładniętych manią posiadania, dla których pieniądze i władza są celem samym w sobie. Czy uda im się to zrealizować? Czy zło będzie silniejsze? Oczywiście, że nie! Jak w każdej bajce dobro musi zwyciężyć i zwycięża również w "Strasznej gospodzie".
Te odwieczne kwestie nigdy nie tracą na aktualności, stąd spektakl Jana Szurmieja daje szansę na przemyślenia, także o współczesnym świecie.
Zgrabne teksty piosenek napisała Barbara Kościuszko. Muzykę Hadrian Filip Tabęcki. Całość utrzymana jest w żwawych rytmach, choć nie brakuje momentów lirycznych, charakterystycznych dla kultury żydowskiej. Scenografia przygotowywana przez Sabinę Bicz udanie łączy nowatorskie koncepcje wizualizacyjne z klasyką.
