Łódź. Opowieści Janoscha w lalkach
Miś i Tygrysek, bohaterowie opowiadań Janoscha to w Niemczech konkurencja dla Misia Puchatka a nawet postaci Disneya. Robiące furorę także w Polsce sympatyczne zwierzątka można teraz oglądać w Łodzi w trzech wymiarach - na scenie Teatru Pinokio.
"Opowieść o tym, jak Tygrysek pewnego dnia nie wrócił do domu" [na zdjęciu] to pierwsza w tym sezonie premiera lalkowej sceny. Ryzykowna, bo stworzone przez Janoscha wizerunki od dawna żyją własnym, popkulturowym życiem: jako bohaterowie telewizyjnych bajek, ozdoba kubków, talerzyków, tapet, ubrań, gadżetów a nawet kosmetyków dla dzieci. Czy ożywione na scenie kultowe postaci będą równie atrakcyjne jak ich literacki pierwowzór, mali widzowie przekonają się w sobotę.
Autor inscenizowanego opowiadania jest najpopularniejszym pisarzem książek dla dzieci w Niemczech. Urokliwe historyjki o Misiu i Tygrysku przyniosły mu miliony. Mimo to Janosch (wł. Horst Eckert) sypia nie w eleganckich hotelach, a w hamaku w słomianej chacie na Teneryfie. Autor wychował się zresztą w zupełnie innym klimacie. Urodzony w 1931 r. w Porębie na Górnym Śląsku dorastał w śląskim familoku - na granicy między Polską i Niemcami. Jako nastolatek został razem z rodzicami wysiedlony do Niemiec, gdzie pracował w fabryce tekstylnej. Uczył się też krótko malarstwa, ale nie został przyjęty do ASP w Monachium. Pierwszą bajkę wydał w 1960 r., ale sukces przyszedł dopiero 18 lat później wraz z pierwszym w serii opowieści o Tygrysku i Misiu opowiadaniem "Ach, jak cudowna jest Panama". Autor pisze i ilustruje swoje książki. Rysował także obrazki do baśni braci Grimm i Hansa Christiana Andersena. Ma również w dorobku powieść "Cholonek, czyli dobry Pan Bóg z gliny", przejmujący portret przedwojennego Śląska. Jako autor najmłodszych, Janosch świetnie dostosowuj e literaturę do ich wrażliwości. Doskonale odpowiada na dziecięce lęki i marzenia, a także sprytnie przemyca pouczające treści ucząc dzieci literek, właściwego poruszania się po ulicach czy geografii. Jego książeczki pełne są tego rodzaju spontanicznej dziecięcej radości, dla której pretekstem może stać się każdy drobiazg.
