Artykuły

Z natury jestem hazardzistą - twierdzi Gustaw Holoubek, dyrektor teatru Ateneum.

Jak dziś, po 75 latach istnienia Ateneum, widzi Pan jego miejsce na teatralnej mapie stolicy?

Teatr Ateneum odznacza się pewną odrębnością od innych teatrów, polegającą głównie na tym, że w tym teatrze kultywuje się obecność aktorów. Od początku przez nasz teatr przewinęła się czołówka polskich aktorów. Mówię o tym dlatego, że zwłaszcza teraz powrót do istoty teatru, jaką jest aktor, jest coraz bardziej odległy.

Pana nazwisko wymienia się jednym tchem z najważniejszymi aktorami XX wieku. Łatwo jest żyć z taką legendą?

Dojście do takiego stanowiska w zawodzie aktora, że powierza się mu role największe, jest szaloną nobilitacją. Takich aktorów nazywa się protagonistami, osobami, które w pierwszym rzędzie są obsadzane w rolach trudnych i odpowiedzialnych. Jeśli o mnie chodzi, miałem to szczęście, że zagrałem sporo wybitnych ról. Ale muszę powiedzieć, że pamięć wszystkich tych ról nie jest pamięcią poczucia sukcesu, ale ogromnego fizycznego wysiłku. Obliczono, że w ciągu przedstawienia aktor traci na wadze około jednego kilograma i pozbywa się ogromnej ilości energii. Spuszczona kurtyna zastaje aktora zmęczonego, fizycznie zmęczonego.

Czym zatem jest sukces w zawodzie aktora?

Sukces nie powinien być odmierzany pewnością aktora. Sukces prawdziwy to ten sukces, w którym aktor zostaje zaakceptowany przez widownię. Jest kilka rodzajów poczucia sukcesu. Jeden wiąże się z popularnością. Drugi, wyższego gatunku, jest wtedy, kiedy aktorzy przechodzą do historii. Oznacza to, że różni specjaliści od teatru notują ich potem jako słupy milowe w rozwoju sztuki aktorskiej.

Dlaczego na jubileusz teatru Ateneum wybrano właśnie "Króla Edypa"?

Wybór był prosty. Szukaliśmy od pewnego czasu pozycji, która w historii literatury dramatycznej oznaczałaby najwyższą jakość. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności sięga się do antyku, w drugiej do Szekspira, a potem dopiero do współczesności, w poszukiwaniu tych autorów, którzy wydają się najbardziej interesujący. Tekst "Króla Edypa" należy do tych rzadkich zjawisk, których główną cechą jest penetracja ludzkiego jestestwa, badanie indywiduum ludzkiego - jego wartości najwyższej, najbardziej tajemniczej i zagadkowej - do dzisiaj, po tylu wiekach cywilizacji, w istocie nieodkrytej.