Burza na dziedzińcu
"Burza" w reż. Adama Opatowicza z Teatru Polskiego na Zamku w Szczecinie. Pisze Miłka Stankiewicz w Gazecie Wyborczej - Szczecin.
W kolejnym plenerowym przedstawieniu Teatru Polskiego akcenty komediowe zagłuszały opowieść o sprawczej sile słowa.
Na zamkowym dziedzińcu w czwartek miała miejsce premiera "Burzy" Szekspira. Prospero (Jacek Polaczek), książę Mediolanu, zostaje wraz z córką Mirandą (Dorota Chrulska) wygnany z kraju przez swego brata Antonia (Karol Gruza). Zamieszkuje na wyspie, podporządkowuje sobie żyjące tam duchy. Gdy w pobliżu wyspy przepływa statek, którym podróżują Antonio i król Neapolu, Prospero wywołuje burzę. Załoga statku ląduje na wyspie. Prospero manipuluje rozbitkami, wykorzystując iluzje, senne mary, wywołuje nieporozumienia i strach...
Przed premierą "Burzy" reżyserujący spektakl Adam Opatowicz zapowiadał, że będzie to opowieść o artyście i procesie tworzenia. To Prospero przy pomocy ducha Ariela (Marek Żerański) kreuje rzeczywistość na wyspie, ma władzę taką jak pisarz ożywiający swoje postaci. Odniosłam wrażenie, że Jacek Polaczek chce być bardziej despotą niż natchnionym artystą. Płytszy niż u Szekspira jest też jego konflikt z Kalibanem, demonem z wyspy, który przypomina bardziej diabła z bajek dla dzieci niż Szekspirowską postać. Uwagę widza od opowiadania o sprawczej sile słowa odciągają fragmenty komediowe spektaklu. Michał Janicki i Jacek Piotrowski byli niezrównani w rolach ocalonych ze statku pijaków. Ich wygibasy i groteskowe miny zagłuszały jednak przesłanie przedstawienia.
Niezaprzeczalną zaletą spektaklu jest możliwość obejrzenia i posłuchania Szekspira "pod gołym niebem", jak zakładał sam twórca. Wkomponowane w zamkowy dziedziniec dekoracje Jana Banuchy (ostatnie dzieło scenografa) eksponują naturalne piękno otoczenia, nie odrywając uwagi widza od tego, co dzieje się na otoczonej drzewami scenie. Skupieniu na tekście sprzyja także nienarzucająca się muzyka Adama Opatowicza.
