Dramat nieskończony
"Pornography" w reż. Grażyny Kani w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Agnieszka Rataj w Życiu Warszawy.
"Pornography" sprawia wrażenie dzieła pospiesznie zlepionego w całość. Ratują ją tylko świetne aktorskie epizody.
Małe dramaty małych ludzi w obliczu tragedii ataków terrorystycznych w Londynie 7 lipca 2005 roku? Miejska paranoja, w której każdy z nas żyje samotnie i próbuje znaleźć jej sens? Największy problem z premierą w Dramatycznym polega na tym, że właściwie trudno powiedzieć, o czym miał być ten spektakl.
Na kilka dni przenosimy się do Londynu, tuż przed zamachami w metrze i w ich trakcie. Obraz miasta wyłania się z opowieści jego mieszkańców. W oczach samotnej wdowy (Jadwiga Jankowska-Cieślak) jest brudne i śmierdzące. Dla młodej kobiety na zakupach (Agata Kulesza) pełne euforii wywołanej koncertem Live 8. Dla zamachowca (Miłogost Reczek) jest znienawidzonym obiektem do zniszczenia. Staje się zestawem puzzli do samodzielnego złożenia przez widza, podglądającego mieszkańców w momentach "przekraczania żółtej linii" w metrze, łamania społecznych zakazów, burzenia swojego świata w prywatnym zakresie.
Historia Simona Stephensa rozpada się na szereg epizodów, w których pole do popisu mają aktorzy. Świetna jest Agata Kulesza, która płynnie przechodzi od roli infantylnej pani domu do upokarzanej w pracy prawniczki, mszczącej się na szefie zdradzeniem tajemnic służbowych konkurencyjnej firmie. Miłogost Reczek jako zamachowiec jest przeciętnym biznesmenem z teczką w ręku, który beznamiętnym głosem opowiada o nienawiści do ludzi. Agnieszka Roszkowska i Krzysztof Dracz oddają całą samotność mieszkańców miasta.
Te fragmenty pozostają w pamięci. Irytuje wrażenie, że mogło powstać przedstawienie przejmujące, a dostaliśmy szkic.
