Artykuły

Wychowana patriotycznie w domu i w szkole (córka pułkownika WP), harcerka. Mając 18 lat, wstąpiła do ZWZ, następnie służyła w Baszcie, gdzie była łączniczką i kolporterką. Po konspiracyjnym kursie sanitarnym została łączniczką i sanitariuszką w plutonie por. "Stasinka" dr. med. Stanisława Janusza Sosabowskiego (syna generała). W Armii Krajowej (od marca 1943 r.) należała do plutonu żoliborskiego kompanii "Kolegium A" Kedywu Okręgu Warszawskiego AK, która wykonała wiele akcji sabotażowych i bojowych, budząc podziw i ducha społeczeństwa polskiego.

W Powstaniu Warszawskim kompania "Kolegium A" walczyła na Woli, a od 12.08.1944 r. została przydzielona do Batalionu "Zośka" na Starym Mieście, biorąc udział w przebiciu przez Ogród Saski do Śródmieścia, a od 5 września 1944 r. walczyła na Czerniakowie. "Danusia" cały czas bardzo odważnie pełniła swoje obowiązki sanitariuszki. Została ciężko ranna odłamkami pocisku artyleryjskiego w plecy i w płuca 17 września 1944 r. w nocy, po przeprawieniu rannych pontonami przez Wisłę z Czerniakowa na Saską Kępę. Przeżyła dzięki udanej operacji w szpitalu polowym w Radości oraz długiemu leczeniu w szpitalu w Otwocku.

Oprócz udziału w walce drugim dominującym nurtem w jej życiu było aktorstwo. Fascynacja "Danusi" teatrem zaczęła się już w 1939 roku. Brała wtedy udział w przedstawieniach Żoliborskiego Teatru Szkolnego "Reduta". Dyplom ukończenia studiów w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Łodzi otrzymała w 1948 r. Pracowała i doskonaliła swój talent aktorski na scenach wielu teatrów, estrad, w Teatrze Polskiego Radia, a także występowała w filmach i programach telewizyjnych pod kierunkiem wielu wybitnych mistrzów: Aleksandra Zelwerowicza i Leona Schillera w czasie studiów od 1945 r. w Łodzi, a później w Teatrze Kazimierza Dejmka, z Kazimierzem Rudzkim w okresie pracy w Teatrze Syrena w Warszawie, a także pracując równolegle w Polskim Radiu (przez 25 lat) m.in. w bardzo popularnych słuchowiskach "Wesoły kramik" oraz w telewizji. W "Przygodach Gąski Balbin-ki" użyczyła swego głosu bohaterce "Dobranocki" oraz innym postaciom. Szczególne mistrzostwo osiągnęła w dykcji.

Od 1979 r. była na emeryturze, ale nadal pracowała na pół etatu jako nauczycielka dykcji dla Teatru Polskiego oraz wykładowca na Wydziale Wokalno-Aktorskim Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Do końca życia uczestniczyła w spotkaniach kombatanckich środowiska byłych żołnierzy Batalionu "Zośka" oraz Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami.

Odznaczona: Krzyżem Walecznych (dwukrotnie), Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Uroczystości pogrzebowe odbyły się 21 stycznia bieżącego roku. Po nabożeństwie w kościele św. Marii Magdaleny jej prochy zostały złożone w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wawrzyszewskim. Uroczystości towarzyszyły Sztandary Batalionu "Zośka" i Zgrupowania "Radosław" oraz asysta woj skowa Reprezentacyjnej Kompanii Warszawskiego Garnizonu WP, a także żyjący kombatanci z Batalionu "Zośka" oraz bardzo liczni koledzy ze szkoły i z okresu pracy zawodowej po wojnie.

Tych, którzy zostali, ogarnia uczucie pustki i smutku.

W imieniu żołnierzy "Kolegium A".