Historie dla tych, którzy wierzą
"Opowiadania dla dzieci" w reż. Piotra Cieplaka w Teatrze Narodowym w Warszawie. Pisze Anna Opolska w Idziemy.
Literatura piękna dla dorosłych rozpadła się na kawałki, a książki dla dzieci będą jeszcze długo ostatnią skarbnicą ciekawej fabuły, logiki, wiary w rodzinę, w Boga, w prawdziwy humanizm - pisał Isaac Bashcvis Singer. Z tej właśnie skarbnicy zaczerpnęli twórcy spektaklu "Opowiadania dla dzieci", który od 2 miesięcy gości w repertuarze Teatru Narodowego. Choć tytuł sugeruje rzecz adresowaną do najmłodszych, dużym nieporozumieniem byłoby zamknąć ją jedynie w kategorii teatru dla dzieci. Spektakl wyreżyserowany przez Piotra Cieplaka, w oparciu o utwory noblisty tworzy bowiem świat, w którym każdy odnajdzie miejsce dla siebie.
Profesor Szlemie! (Krzysztof Wakuliński), który z wdzięcznym roztargnieniem gubi się w rzeczywistości współczesnej metropolii, przenosi widzów w czasy biblijnego potopu i małych żydowskich miasteczek - w świat, w którym nikt się nie spieszy i jest czas na stawianie pytań. Historie o zwierzętach w Arce, o mądrych i głupich mieszkańcach Chełma, o dzieciach marzących o naleśniku stają się jednak pretekstem do opowiedzenia o tym, co w życiu najważniejsze - o przyjaźni i miłości. O tym, że warto być przyzwoitym, że trzeba mieć marzenia, że jest mądrość, która pozwala być innym, niż oczekiwałby tego od nas świat.
"Opowiadania dla dzieci" w Teatrze Narodowym to również propozycja dla koneserów dobrego teatru. Na uwagę zasługują przede wszystkim obsada - poza Krzysztofem Wakulińskim także znakomity w roli psa Arkadiusz Janiczek, nadto Marcin Przybylski czy Krzysztof Stelmaszyk - i rewelacyjnie pomyślana scenografia Andrzeja Witkowskiego. Ruch sceniczny został perfekcyjnie opracowany przez Leszka Bzdyla, jednego z najzdolniejszych polskich choreografów, żeby podsumować spektakl jako dzieło na poziomie mistrzowskim.
Najcenniejsze pozostają w nim jednak historie. Te, które przywracają światu ład i prostym językiem odpowiadają na najtrudniejsze pytania, które -jak powiedział Singer - adresowane są do wszystkich, którzy wierzą. I kto wie, komu bardziej takich historii teraz potrzeba - dzieciom czy dorosłym?
