Artykuły

"Elektra" w reż. Natalii Korczakowskiej w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze. Pisze Katarzyna Kamińska w Gazecie Wyborczej - Wrocław.

"Elektra" w Jeleniej Górze uświadamia teatralizację codziennego życia, w którym albo karzemy, albo jesteśmy karani.

Natalia Korczakowska najnowszą produkcję Teatru Jeleniogórskiego zrealizowała, wplatając w dramat Eurypidesa teksty inspirowane myślą Michela Foucault. Stworzyła inteligentny, przenikliwy spektakl o odwiecznej ludzkiej potrzebie wymierzania kary i bycia karanym.

Historia mordu, jakiego Elektra i Orestes dokonują na matce i jej kochanku, by pomścić śmierć ojca i własne nieszczęście, pozostała niezmieniona. Akcent położony jest tu jednak nie na postać córki, którą widzimy w dwóch odsłonach (raz jako młodą płochą dziewczynę, raz jako dekadencką dojrzałą kobietę), ale na postać matki. Klytajmestra (znakomita, skupiona Lidia Schneider) jest osią tego spektaklu, postacią najbardziej złożoną: matką, która wyrzeka się miłości do dzieci, a równocześnie budzi współczucie swoim wyzuciem z uczuć.

U Korczakowskiej bogowie kierujący czynami bohaterów są odpowiednikami współczesnych systemów społeczno-politycznych - ich działanie opiera się na wymierzaniu kar. "Kaźń jest techniką, a nie bezprawnym wybuchem wściekłości" - słyszymy ze sceny. Głęboki ból karanego kontrastuje z powierzchownością kaźni dokonywanej na ciele czy duszy ofiary, ale na jej wizerunku.

Warstwę znaczeń Korczakowska dopasowuje do konsekwentnie realizowanej konwencji. Podkreślona zostaje umowność wszystkiego, co oglądamy - aktorzy podpowiadają sobie kwestie, kłócą się o kolejność ich wypowiadania, często oglądamy ich okiem kamery bądź w krzywym zwierciadle, które odbija rzeczywistość po drugiej strony plastikowej ściany. Wszystko jest tu przetworzone, kopie stają się bardziej wartościowe od oryginałów.