Nierząd artystyczny
"Oczekiwanie" z Teatru Janusza Łagodzińskiego w Warszawie gościnnie w Szczecinie. Pisze Aneta Dolega w Kurierze Szczecińskim.
Kazik Staszewski w jednym ze swoich utworów śpiewa "że wszyscy artyści to prostytutki, w oparach lepszych fajek, w oparach lepszej wódki". Niewątpliwie wokalista wie, o czym śpiewa, bo środowisko, którego dotyczy, ta strofa, zna jak własną kieszeń. Żeby zaistnieć, żeby odnieść sukces i zdobyć upragnioną sławę, artysta jest w stanie ponieść wiele ofiar, potrafi także poświęcić samego siebie, niekoniecznie stając się przy tym bohaterem.
Monodram Janusza Łagodziń-skiego "Oczekiwanie" (mogliśmy go obejrzeć na scenie Teatru Małego, na zdjęciu) rozwija w pewien sposób spostrzeżenie Staszewskiego. Na przykładzie jednego człowieka, w tym przypadku aktora teatralnego, pokazuje, do czego jest zdolny artysta, jak nisko może upaść, żeby zdobyć swoje 15 minut sławy. W tym przypadku dotyczy to zmagań o rolę w popularnym serialu.
"Środowisko aktorskie znam dobrze, ale nie chciałbym, żeby tekst był odbierany jako autobiograficzny. (...) Znajomy psycholog powiedział, że stworzyłem studium narcyza. Ale najbardziej spodobał mi się komentarz, że nie będę w środowisku lubiany za ten monodram, bo aktorzy zobaczą prawdę o sobie".
To jedna z wypowiedzi Łago-dzińskiego (także odtwórcy głównej roli) na temat inscenizacji. Jaka jest więc prawda, o której mówi autor? Pycha, brak poczucia własnej wartości i wynikające z tego kompleksy, zawiść, pozbycie się ideałów, nonkonformizm. Opierając się wyłącznie na tych elementach nie odniesie się upragnionego sukcesu. Jeśli nawet przyjdą tytuły i zaszczyty, to będą one krótkotrwałe i fałszywe. I upadek ze szczytu, na który bohater dramatu tak uparcie się wspina, będzie szybki i bolesny. I smutny.
