Warszawa. Odznaczenia dla artystów Syreny
Z okazji 60-lecia stołecznego Teatru Syrena w Warszawie kapituła Rady Warszawy przyznała teatrowi w piątek odznaczenie "Zasłużony dla Warszawy"; minister kultury Bogdan Zdrojewski odznaczył medalami Gloria Artis pracowników tej sceny.
Za przyznane przez Radę Warszawy odznaczenie dziękowała dyrektor Teatru Syrena - Barbara Borys-Damięcka. - Dziękuję m.in. w imieniu widzów, którzy do nas coraz częściej przychodzą - mówiła. Damięcka zwróciła też uwagę, że jubileusz teatru to święto wszystkich jego pracowników. - Chcemy jednak przede wszystkim fetować naszego ojca-założyciela - Jerzego Jurandota - podkreśliła.
Najważniejsze odznaczenie w dziedzinie kultury - złoty medal Gloria Artis - minister kultury Bogdan Zdrojewski przyznał artystce Stefanii Grodzieńskiej, jednej z pierwszych aktorek Teatru Syrena, żonie Jerzego Jurandota.
Srebrny medal Gloria Artis otrzymała Barbara Borys-Damięcka, która przypomniała, że zbliża się jej jubileusz 50-lecia pracy artystycznej i jest to dla wspaniały prezent z tej okazji. Kolejne srebrne medale otrzymali aktorzy Teresa Lipowska oraz Tadeusz Pluciński.
Odznakę honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej otrzymała aktorka Izabella Olejnik i zastępca dyrektora - Jacek Pazdro. Pracownikom z najdłuższym stażem przyznano dyplomy i nagrody finansowe.
W imieniu Hanny Gronkiewicz-Waltz gratulacje składał jej zastępca - Włodzimierz Paszyński. - Tutaj na ul. Litewskiej osiedliły się 60 lat temu radość, uśmiech, dowcip. Wszystko typowo warszawskie. Przyjechały z Łodzi, wraz z Jerzym Jurandotem, jego humorem i piosenkami, energią i zapałem, z całą ekipą ludzi pragnących, by tak swoiście stołeczne, przedwojenne klimaty warszawskich teatrów satyrycznych i rewiowych były tu obecne - mówił Paszyński.
W laudacji kierownika literackiego Ryszarda Marka Grońskiego, którą odczytał Piotr Polk, przypomniano, że "Teatr Syrena mocno wrósł w krajobraz miasta, stając się dla wielu symbolem warszawskiej rozrywki i humoru - zarówno folklorystycznego, spopularyzowanego przez Wiecha, jak i tego o rodowodzie inteligenckim - sceptycznie reagującego na świat, ponoć najlepszy z możliwych światów".
Ignacy Gogolewski wystąpił przed publicznością w imieniu prezesa ZASP Krzysztofa Kumora i przeczytał list od niego. - Chcę pochylić głowę nad pojęciami, które się z Syreną kojarzą - trwałością i wiernością. Bowiem zmieniają się teksty i konteksty, ludzie odchodzą i przychodzą, zmieniają się też sposoby inscenizacji, a nade wszystko zmienia się rzeczywistość dookoła nas, a duch tego teatru pozostaje ten sam. To duch specyficznego warszawskiego poczucia humoru - napisał Kumor.
Stołeczny Teatr Syrena założony został po wojnie w Łodzi przez satyryka Jerzego Jurandota, z intencją jak najszybszego przeniesienia do Warszawy. Pierwszą premierę teatr pokazał 5 lipca 1945 roku na prowizorycznej scenie w łódzkim Grand Hotelu. Pierwszym spośród plejady znakomitych aktorów, którzy podpisali wówczas kontrakt z Syreną był Edward Dziewoński. W grudniu 1948 roku Syrena zainaugurowała działalność w swojej obecnej siedzibie, w zaadaptowanych budynkach przedwojennej stajni przy ulicy Litewskiej 3.
Pierwsza warszawska premiera Teatru Syrena odbyła się 12 grudnia 1948 roku. Od początku Teatr zgromadził na Litewskiej prawdziwy gwiazdozbiór aktorski. Najpierw tworzyli go Adolf Dymsza, Tadeusz Olsza, Stefania Górska, Ludwik Sempoliński, Jadwiga Andrzejewska, Mira Zimińska, a nieco później Kazimierz Krukowski i Loda Halama. Aktorzy ci wywodzili się z przedwojennych kabaretów warszawskich, przede wszystkim ze słynnego Qui pro quo i Morskiego Oka.
Wkrótce u boku dawnych mistrzów pojawiły się nazwiska m.in. Kazimierza Rudzkiego, Hanki Bielickiej, Zofii Czerwińskiej, Ireny Kwiatkowskiej, Aliny Janowskiej, Krystyny Sienkiewicz, Ewy Szykulskiej, Ewy Kuklińskiej, Bohdana Łazuki, Wiesława Drzewicza czy Tadeusza Plucińskiego.
Od początku swojego istnienia Syrena obrała dwie linie repertuarowe, których konsekwentnie przestrzega do dziś - teatr wystawia współczesne sztuki w stylu kabaretu satyryczno-rewiowego, z bardzo aktualną treścią i ciętym dowcipem oraz komedie muzyczne lub farsy z klasycznego repertuaru polskiego i obcego.
