Jubileusz prof. Degera w salonie prof. Dudka
Zawsze pogodny, obdarzający wszystkich uśmiechem, uczynny, nawet gdy jest bardzo zapracowany, co się zdarza nagminnie - o jubileuszu prof. JANUSZA DEGLERA pisze Wojciech Dzieduszycki.
"Przed 45 lary w czasopiśmie literackim Odra (wtedy Odra była tygodnikiem) ukazał się pierwszy artykuł Janusza Deglera o teatrze. Janusz Degler - świetny znawca i miłośnik teatru, badacz i zamiłowany znawca twórczości i osobowości Stanisława Ignacego Witkiewicza - Witkacego. Zawsze pogodny, obdarzający wszystkich uśmiechem, uczynny -nawet gdy jest bardzo zapracowany, co się zdarza nagminnie. O składającym się przede wszystkim z pracy, często społecznej - życiu prof. Janusza Deglera opowiadała bardzo interesująco na benefisie dyrektor Dolnośląskiej Opery Ewa Michnik.
Janusz Degler był długoletnim prezesem Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru, obecnie jest prezesem honorowym tego towarzystwa. Jest autorem książki Witkacy w teatrze międzywojennym, wydaje listy Stanisława Ignacego Witkiewicza i Jerzego Grotowskiego, redaguje książki Spotkania z Witkacym, Teatr Jeleniogórski, Wprowadzenie do nauki o teatrze, Problemy teorii dramatu i teatru. Na benefisie prof. Degler wygłosił niesłychanie ciekawy odczyt pt. Idzie szare - czy proroctwa Witkacego o twórczości, ideach artystycznych i osobowości Stanisława Ignacego Witkiewicza, od pierwszej sztuki Karaluchy napisanej przez siedmioletniego Stasia Witkiewicza po tragiczną śmierć samobójczą w wołyńskim lesie w roku 1939. Benefis znakomitego znawcy i miłośnika teatru, jakim jest prof. Degler, dzięki inscenizacji p. Hanny Helman, wykładowczyni w PWST, zamienił się w niezwykły, arcyciekawy teatr literacki. Po wstrząsającym wierszu Jacka Kaczmarskiego Witkacy i kilku minutach wykładu prof. Deglera wpadło na salę kilku ucharakteryzowanych w kostiumach z epoki studentów z III roku PWST, doskonale rozgrywając fragment sztuki Stasia Witkiewicza Karaluchy. Dobrze zsynchronizowany z wykładem był też wiersz Czesława Miłosza ze zbioru Ocalenie i rozważania Witkacego z jego dzieła Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd rozumienia, czytane przez aktora Teatru Polskiego Mariana Czerskiego. Benefis zakończyła tragiczna relacja o tym, jak Witkacy, dowiedziawszy się, że do Polski wtargnęły wojska sowieckie, popełnił samobójstwo w lesie w Jeziorach na Wołyniu, spisana przez ocalałą dziwnym trafem ze wspólnego z Witkacym samobójstwa towarzyszkę ostatnich jego lat Czesławę Oknińską. Patronat nad tym niezwykłym jubileuszem objął prof. Józef Dudek, twórca i gospodarz jakże popularnych i mądrze prowadzonych salonów dyskusyjnych".
