Na szczytach, czyli... w piekle
Krystian Lupa przygotowuje w Teatrze Dramatycznym kolejną prapremierę - tym razem wystawi sztukę Tomasa Bernharda Na szczytach panuje cisza.
Piotr Gruszczyński napisał w "Ojcobójcach", głośnej książce traktującej o historii polskiego teatru w latach 1990-2000, że twórczość Krystiana Lupy ukształtowała obraz polskiej sceny teatralnej, odbiła się piętnem na sztuce artystów najlepszych i nierzadko najbardziej kontrowersyjnych. Jego uczniami byli m.in. Krzysztof Warlikowski, Grzegorz Jarzyna, Piotr Cieplak. Oryginalna twórczość Lupy wciąż inspiruje i mimo zarzutów o manieryzm, nadal potrafi być zaskakująca. Teatr Lupy nazywany jest teatrem epickim, psychologicznym, słynie z kilkunastogodzinnych nawet spektakli. Reżyser zrezygnował z tradycyjnego budowania dramaturgii, w jego przedstawieniach nie znajdziemy ani wciągającej intrygi, ani modnego ostatnio tonu społecznikowskiego. Sceniczny świat kreowany przez artystę w kolejnych przedstawieniach to spójna całość, obrazująca stan ducha dzisiejszych bohaterów. Na szczytach panuje cisza to trzecia po "Kalkwerku" i "Wymazywaniu" adaptacja utworu Tomasa Bernharda, austriackiego pisarza, autora trudnych powieści. Także sceniczne adaptacje jego dzieł powinny, zdaniem Lupy, podnosić poprzeczkę - dyskutować z przyzwyczajeniami odbiorców, utrudniać percepcję i przede wszystkim zmuszać do aktywności intelektualnej. Służą temu m.in. trwające kilkadziesiąt minut monologi bohaterów, rezygnacja z przyczynowo-skutkowej (w potocznym sensie) budowy przedstawionego świata, oszczędna scenografia. Opór powinni budzić także sami główni bohaterowie - skupieni na sobie, emocjonalnie skomplikowani ekscentrycy. Takim typem jest również Moritz Meister - bohater "Na szczytach panuje cisza", przekonany o swojej genialności, bezkrytyczny pisarz, który właśnie ukończył dzieło swego życia. Reżyser w jednym z wywiadów powiedział: "Na szczytach panuje cisza" to tekst obnażający i podobnie jak "Wymazywanie", bardzo osobisty. Autor wchodzi we wstydliwe rejony. Rejony, które zwykle się ukrywa i zafałszowuje.
