Warszawa. Przyjeżdża Jordi Galceran
Do Warszawy przyjeżdża na premierę swojej sztuki "Metoda" kataloński autor, Jordi Galceran (na zdjęciu). Polska prapremiera sztuki odbędzie się 28 września w Teatrze Komedia.
Jordi Galceran (1964, Barcelona) jest autorem sztuk, tłumaczem i scenarzystą.
Jego sukcesem na miarę światową jest "Metoda" (tytuł oryginalny "El metode Grönholm), która pobiła wszelkie rekordy popularności. To bardzo skuteczna metoda. Po wznowieniu "Metody" w teatrze Poliorama w Barcelonie, 111 przedstawień sztuki granych od 19 października do 8 lutego 2006 roku zobaczyło 87 097 widzów. Fakt jeszcze bardziej wymowny, pokazujący znakomite przyjęcie tej propozycji to frekwencja, jaką zanotowano na przedstawieniach, która wynosiła 98,78% wobec średnio 90% podczas poprzedniego cyklu.
Sukces sztuki Galcerána powtórzył się w innych miastach na świecie, gdzie także była wystawiana. Tak stało się, między innymi, w Madrycie, Buenos Aires, Montevideo i Santiago de Chile. W sumie jej przedstawienia obejrzało ponad milion widzów. Zrealizowano również wersję filmową Metody, w reżyserii Argentyńczyka Marcelo Pieyro.
Inspiracją do powstania sztuki, było zdarzenie prawdziwe, które miało miejsce w Madrycie, gdzie jedno z czasopism opublikowało wyrzucone na śmietnik notatki służbowe na temat kandydatów do pracy w sieci hipermarketów. Znajdowały się tam uwagi rasistowskie, seksistowskie, ksenofobiczne, okrutne jak np. "gruba, cycata", "debilka, nie wie, jak się podaje rękę", "kompletny idiota", itp. Fakt, że kierownikowi, który sporządził te notatki, powierzono świętą misję przyjmowania ludzi do pracy, upoważnił go do oceniania i kwalifikowania kandydatów pod dowolnymi aspektami. Tak dzieje się wszędzie - napisał Galceran we wstępie do sztuki.
Tematem dramatu jest wyścig szczurów. Czworo kandydatów, kobieta i trzech mężczyzn, stara się o wysokie dyrektorskie stanowisko w międzynarodowym koncernie. Doszli już do ostatniej, rozstrzygającej fazy selekcji. Tytułowa "metoda" to system praktycznych testów, podczas których przebywający w jednej sali kandydaci mają się wykazać swoimi predyspozycjami zawodowymi. Pokazuje ona, że dzisiejsze międzynarodowe koncerny w coraz większym stopniu wykorzystują osiągnięcia psychologii, ignorują natomiast moralność. Do jakich ustępstw są zdolni aspirujący, by otrzymać tę pracę? Do czego doprowadzi ich zażarta walka o otrzymanie wyśnionego stanowiska? Jakie są moralne granice działań tej czwórki?
W żadnym punkcie nie jest jasne, która z postaci mówi prawdę. Zadania, które mają wykonać, ocierają się o absurd. Gra pomiędzy kandydatami staje się również walką uczuć, ambicji i zawiści, na granicy rzeczywistości i fikcji, prawdy i kłamstwa. Sztuka wykorzystuje mechanizm zagadki i napięcia, by dać aktywną rolę widzowi, który siłą rzeczy stara się rozpracować sytuacje, w jakich firma stawia kandydatów. Na samym zaś końcu, kiedy widz sądzi, że gra się "wreszcie" skończyła, zdaje sobie sprawę, że prawdą nie jest to, co na nią wygląda.
Przestrzegając skrupulatnie zasad dramaturgii klasycznej (jedność czasu, miejsca, akcji), Galcerán dokonuje prześwietlenia ze wszystkich stron narastających napięć i konfliktów nie tylko świata pracowników, także szerzej rozumianego współzawodnictwa w świecie współczesnym. Jest to gorzki i przenikliwy obraz walki o władzę, dzikiej konkurencji, zasady "ratuj się, kto może", które rządzą naszym współczesnym społeczeństwem.
