Artykuły

W Festiwalu Dialogu Czterech Kultur najlepsza jest nazwa i idea. To projekt, który mógłby stać się najważniejszym łódzkim festiwalem. Ma ku temu wszelkie dane: wyrasta z wielonarodowych tradycji miasta, kładzie nacisk na współistnienie, na odrębności i podobieństwa, na przenikanie się. W tym wymiarze mógłby znakomicie promować Łódź jako Europejską Stolicę Kultury w 2016 roku. Mógłby, ale realizacja daleka jest od założeń - pisze Anna Pawłowska w Dzienniku Łódzkim.

Koncert Barbary Hendricks [na zdjęciu] - fajnie, ale co Barbara Hendricks, wspaniała skądinąd sopranistka ze Stanów Zjednoczonych, ma wspólnego z czterema kulturami? Tommy Emmanuel, znakomity gitarzysta z Australii - to samo. Dlaczego polską kulturę reprezentuje akurat "Iwona, księżniczka Burgunda" Witolda Gombrowicza w wykonaniu teatru z Wałbrzycha?

Przeraża mnie przypadkowość imprez, to że festiwal wypadł ze swojej formuły, że stawia na ilość, nie na jakość. Ja chciałabym przy okazji takiego festiwalu zobaczyć co dzieje się w kulturze polskiej, niemieckiej, żydowskiej i rosyjskiej. Chciałabym, żeby organizatorzy zaprosili teatr z Niemiec, balet z Rosji, malarzy żydowskich, żeby to stanowiło istotę wydarzeń, a nie ginęło w tle. I żeby to, co do nas przyjeżdża, było reprezentatywne dla danej kultury. Każdą edycję można by wyprofilować tematycznie albo hasłowo, pokazując jednego roku sztukę nowoczesną, innego - tradycyjne korzenie, same teatry współczesne albo wszystko na temat... Tematów jest tysiące. Aby festiwal dał nam szansę poznania bliskich naszemu miastu kultur. Na takiej bazie można by budować dyskusję o podobieństwach, różnicach, aktualnościach.

Smutne jest to, że festiwal, w przeciwieństwie do Warszawy Singera, w ogóle nie zaistniał w przestrzeni publicznej. Brakowało mu całej typowo festiwalowej otoczki, atmosfery fiesty, wciągnięcia ludzi w klimat i zabawę. Chciałabym zobaczyć na ulicach ludzi w strojach typowych dla naszych kultur, spróbować specjałów ich kuchni, bawić się na czterokulturowych koncertach, podobnie jak niedawno bawili się Polacy i Ukraińcy na granicy w Dołhobyczowie (Europejski Most - Granica 803).

Wolałabym zobaczyć kilka imprez, a dobrych, znaczących, które wzbogaciłyby moją wiedzę, zamiast 150 propozycji, wśród których wiele jest nie na temat i o niespecjalnej randze.

***

Mówią o festiwalu

Symcha Keller, przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi: - Tegorocznej edycji Festiwalu Dialogu Czterech Kultur nie oceniam, ponieważ niczego nie widziałem. Nie było mnie w tym czasie w Polsce. Kiedy wróciłem z zagranicy, od razu pojechałem na cmentarz przy ulicy Zachodniej. Ludzie w naszym środowisku mówią teraz tylko o cmentarzu odkopanym podczas budowy torowiska dla tramwaju regionalnego.

Kazimierz Kowalski, dyrektor artystyczny Teatru Wielkiego: - Festiwal Dialogu Czterech Kultur jest ewenementem nie tylko w skali naszego miasta, ale w skali europejskiej. Chyba nie ma drugiego miasta, w którym w podobny sposób krzyżowałyby się kultury. Repertuar i dobór artystów jest, myślę, godny pozazdroszczenia w Polsce i Europie. Wydarzeniem tegorocznej edycji był "Brzydal" w Teatrze imienia Jaracza. Teatr Wielki w Łodzi pokazał operę "Hrabina" na rynku w Manufakturze, co było także wydarzeniem dla tłumu widzów.

Iwan Kulik, ukraiński malarz mieszkający w Łodzi: - W tym roku byłem zajęty przygotowywaniem własnej wystawy w Zgierzu. Nie miałem czasu i nie uczestniczyłem w Festiwalu Dialogu Czterech Kultur. Raz, będąc w Manufakturze, słyszałem koncert, nie pamiętam jaki. Taka blondynka śpiewała... Sam, jako artysta uczestniczyłem w poprzednich edycjach festiwalu. Z wydarzeń, które zapadły mi w pamięć ze wszystkich edycji festiwalu, to spektakl Teatru Drzewo z Rosji. To był najlepszy spektakl, jaki w życiu widziałem. Żeby chociaż raz na jakiś czas podobny zespół przyjechał, to byłoby dobrze.