Józek szaleje. Józefowicz nareszcie reżyseruje w Polsce
Ryk silnika, pisk hamulców - chevrolet rozwala ścianę i zatrzymuje się tuż przy twarzach widzów... Szok! Z auta wyskakuje trzech facetów nie przejętych stłuczką - w białych futrach, cylindrach, z cygarami w ustach. Za nimi trzy panienki w kusych sukienkach. Powoli opada kurz... "Jesteśmy milionerzy..." - śpiewają z dziewczynami.
- Dobrze! Dziękuję! Panienki do basenu!
Zrzucają sukienki. W amarantowych kostiumach zanurzają się w basenie na środku sceny. Na wszystkie strony chlapią wodą.
Z takim rozmachem reżyser, choreograf, a zarazem wykonawca roli kawalera d'Esparges, Janusz Józefowicz (45 l.) przygotowuje premierę w stołecznym Teatrze Studio Buffo "Panny Tutli Putli" Wtkiewicza.
Łodzią spod sceny
"Jak dawno nie było premiery w Buffo?"- zastanawiali się licznie przybyli na próbę przedstawiciele mediów.
- Mówiono, że na długo wyjechałem za granicę - usprawiedliwia się Józefowicz. - W Rosji miałem fantastyczne warunki pracy: niemal nieograniczony budżet, świetnych aktorów. Nic dziwnego, że i w tej inscenizacji też chcę dać upust fantazji... Dorota! Pokażmy fragment drugiego aktu! - woła do inspicjentki.
Przez szuwary płynie łódź z Królową (Natasza Urbańska) i jej damską świtą. To w ich szpony wpadnie kawaler d'Esparges. Właśnie namiętne tańczą wokół oszołomionego mężczyzny. - Przebudowujemy scenę i widownię - wyjaśnia reżyser.
Zapowiadają się nie lada atrakcje. Spod widowni wyłoni się łódź podwodna, w której przypłynie kawaler d'Esparges. W pewnej chwili widzowie znajdą się na... dnie oceanu.
Widzowie zatęsknią
- Historia Tutli Putli to pretekst do teatralnego szaleństwa. Pokażemy tak fantastyczne światy, że widzowie będą do nich tęsknić - mówi Józefowicz. Muzykę do sztuki Witkiewicza skomponował Janusz Sokłosa. - Muzyka? Mam nadzieję, że będzie żywa - ocenia swoją pracę. - Najbardziej lubię pieśń d'Espargesa: "Będziesz jeszcze moją żoną...". Wydawałoby się, że jest zawadiacka, ale to poważne wyznanie miłości.
