Od tańca do jogi
Barwny tłum tancerzy z całego świata pojawia się w Bytomiu każdego roku, zawsze na przełomie czerwca i lipca. Są tu profesjonaliści, mistrzowie, ale też uczniowie czy zwyczajnie - amatorzy - pisze Regina Gowarzewska-Grieessgraber w Dzienniku Zachodnim.
W tym roku postanowiła do nich dołączyć Elżbieta Lisek z Opatowa. Na co dzień jest poważną urzędniczką admnistracji państwowej.
- Bardzo lubię tańczyć, ale nigdy nie zajmowałam się tym zawodowo - deklaruje. - I nadal nie mam takiego zamiaru. Taniec jest przyjemnością, sposobem na odreagowanie wszystkich stresów.
Jest mężatką, ma 7-letniego syna Mateusza. O XIV Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego i Festiwalu Sztuki Tanecznej w Śląskim Teatrze Tańca przeczytała w kolorowym magazynie dla kobiet. Byty tam też zaproszenia, więc wysiała SMS-a. I wygrała. -Wysłałam z komórki Mateusza i syn upierał się, że skoro jest zaproszenie, to on powinien jechać. Wytłumaczyłam mu, że mamusia odpocznie, wróci szczęśliwsza, ładniejsza. Zgodził się - śmieje się pani Elżbieta.
Oferta dla uczestników warsztatów tanecznych jest bardzo bogata. Obok typowego tańca współczesnego czy baletu klasycznego - tango, latino, joga, tańce plemienne Sudanu czy taniec chiński.
Pani Elżbiecie bardzo spodobały się zajęcia z tańca brzucha. - Kiedyś nawet kupiłam płytę, żeby nauczyć się samej, ale nie udało mi się. Człowiek wraca po pracy, wszyscy w domu coś chcą. Jeżeli już udawało mi się wygospodarować chwilę dla siebie, to mój syn usiłował zaraz tańczyć razem ze mną. Dużo było przy tym śmiechu, ale z tańca nie wychodziło nic - opowiada.
Wraz z grupą trzydziestu innych uczestniczek wygina się więc na wszystkie strony, wpatrując się w nauczycielkę - Aisę Lafour A. Ma niesamowity wdzięk, emanuje wschodnim erotyzmem, chociaż wychowała się w Holandii. Ma ciało gibkie jak kocica. Wokół bioder przewiązała chustę, której ozdoby podzwaniają w takt muzyki.
- Co daje taniec brzucha? Zaufanie do własnego ciała. Akceptację i pewność, że każda kobieta jest piękna. Obojętnie czy grubsza, czy chudsza. W tańcu brzucha uczymy się wykorzystywać własne atuty - tłumaczy Aisa. Instruuje też uczestniczki warsztatów: "Rękami zataczajcie łagodne ruchy, płynne. Nie szarpcie ciałem, a ono was posłucha". I rusza pięknie biodrami, przy czym reszta tułowia pozostaje nieruchoma. Łatwo jej mówić. Tajniki tańca brzucha zaczęła poznawać, gdy miała 6 lat, pod okiem niemieckiej mistrzyni Shahrazad, która była przyjaciółką jej rodziców.
Elżbieta Lisek jest zachwycona nauczycielką. - Podoba mi się to, jakie ma do nas podejście. Ośmiela - tłumaczy. Już pierwszego dnia Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego, w ubiegłą niedzielę, odbyły się prezentacje wszystkich wykładowców. Można było wybrać sobie zajęcia. Następnego dnia pani Elżbieta zdecydowała się na: trening ogólnorozwojowy (to rodzaj rozgrzewki), tańce afrokubańskie i plemion Sudanu. - Te ostatnie zajęcia podobały mi się najmniej. Dużo skakania, pełzanie na kolanach, naśladowanie zwierząt. Nie czuję tamtych rytmów - zaznacza. To była spora dawka ruchu, jak na pierwszy dzień zajęć. Tymczasem miała jeszcze iść na taniec chiński. - Pomyliłam sale i trafiłam na... jogę. Myślę, że Opatrzność czuwała i skierowała mnie na jogę, żeby po tych wszystkich tańcach odpocząć - mówi, przyznając, że bolaly ją już wszystkie mięśnie. Z dnia na dzień jednak było lepiej.
- Taniec to nie tylko trening fizyczny. Także umysłowy. Uruchamia całe ciało, wszystkie systemy anatomiczne, a to pobudza umysł do działania. Taniec wprowadza człowieka na wyżyny myślowe. Daje też lepsze samopoczucie. W niektórych kulturach taniec jest środkiem energetyzowania ciała, pozwala zdrowiej żyć i pokonywać choroby - tłumaczy Jacek Łumiński, choreograf, dyrektor Śląskiego Teatru Tańca i bytomskiego Festiwalu
