Nie tylko w Ameryce
Wbrew przedpremierowym przypuszczeniom "Anioły w Ameryce" nie są opowieścią o dobrych gejach i złych "heterykach", choć fakt, ze kilku bohaterów to homoseksualiści nie pozostaje bez znaczenia. Scena otoczona lustrami przypomina salę gimnastyczną lub baletową. W tak dużej przestrzeni postaci są jeszcze bardziej zagubione i bezradne, niż może to wynikać z ich sytuacji życiowej. Ważnym bohaterem tej historii jest też Roy M. Cohn, bezwzględny, niezwykle inteligentny i równie cyniczny prawnik nowojorskiej mafii, homofobiczny gej i Żyd antysemita. Przyzwyczajony do zwycięstw, nawet zdiagnozowany AIDS nazywa rakiem wątroby. Andrzej Chyra chwilami tak zatraca się w ukazywaniu negatywnych cech bohatera, że trudno uwierzyć w istnienie tak odrażającego człowieka.
Mimo że w polskiej sytuacji politycznej można odnaleźć wiele analogii do Ameryki czasów Regana, warstwę polityczną dzieła reżyser stawia na drugim miejscu, skupiając się na relacjach obyczajowo-rodzinnych. Obserwujemy przeplatające się historie dwóch par. Mormońskie małżeństwo państwa Pitt, czyli kryptogeja Joego i neurotyczki Harper oraz związek chorego na AIDS Priora z Louisem, który jest Żydem. Potem sytuacja zaczyna się komplikować coraz bardziej. Harper uzależnia się od walium, staje się znerwicowana i bezradna. Żyje wizjami, w których odwiedza Antarktydę i świetnie dogaduje się z Priorem, którego przecież wcale nie zna. Zachowuje jednak tyle przytomności, by w chwili rozstania zmusić męża do zostawienia jej karty kredytowej. Matka Joego, na wieść o homoseksualizmie syna rzuca wszystko i przybywa z odsieczą, ale jej jedynym pomysłem rozwiązania problemu jest ubranie synowej w "wesołą" sukienkę. Może dlatego, że mormoni nie wierzą w homoseksualistów?
