Artykuły

"Karnacja" w choreogr. Chiharu Mamiya i Katarzyny Chmielewskiej w Teatrze Dada von Bzdülöw w Gdańsku. Pisze Agata Kirol w Gazecie Wyborczej - Trójmiasto.

W klubie Żak odbyła się premiera "Karnacji" Katarzyny Chmielewskiej [na zdjęciu]. Artystka udowodniła, że w teatrze tańca może być interesująco, a dobrej tradycji teatru Dada von Bzdülöw stało się zadość. "Karnacja" Chmielewskiej to żmudny spektakl, przesycony monotonnymi obrazami postaci kobiecej w różnych pozach, sytuacjach, w odmiennych nastrojach i życiowych scenografiach. Tak napisałabym o solowym występie artystki gdyby nie wrażenie, jakie zrobiły na mnie oryginalne środki przekazu, sekwencje taneczne i umiejętnie przekazywane emocje. Jest słońce, które istnieje jako źródło życiodajnej energii. W stronę ciepłego światła skierowana jest twarz i całe ciało postaci. Najpierw widzimy ją w pozycji leżącej na ułożonym w centrum sceny dywaniku z różnobarwnych fragmentów tkanin.

Spektakle tańca mają to do siebie, że zwykle rozpoczynają je postawy embrionalne. To tak, jakby rytm ruchu od pozycji pierwszej do następnej przekładał się na scenariusze całych przedstawień. Chmielewska w swojej choreografii powstałej we współpracy z japońską tancerką Chiharu Mamiya, tak jak zapowiadała, uwzględniła motywy z różnych kultur. W tańcu przyjmującym wiele gestów i postępowań wzorujących się na tych, znanych z naszej codzienności zauważalne są techniki tańców Dalekiego Wschodu, elementy filozofii butoh, motywy afrykańskie i stale obecny w pracy Chmielewskiej jest dryl tańca klasycznego. Właśnie profesjonalizm artystki ratuje sceny mało atrakcyjne.

Do skojarzenia sytuacji zaczerpniętych z codzienności przyczyniła się muzyka Wojtka Mazolewskiego. Etniczne i onomatopeiczne tematy brzmień, sygnaly kolejki w metrze, dźwięk łopaty zlewały się w energiczne jazzowe granie. To doskonały materiał na płytę. Katarzyna Chmielewska i jej solowa "Karnacja" wpisała się w tradycję interesujących, poszukujących nowych środków w tańcu spektakli teatru Dada von Bzdülöw.