Białystok. List otwarty Teatru Dramatycznego im. Aleksandra Węgierki
Ideą sztuki jest wznoszenie się ponad... Ponad podziały, ponad państwa, narody, języki, ponad religię i politykę. Sztuka od zawsze była spoiwem. Teatr zatem powinien łączyć a nie dzielić.
Szanujemy i upamiętniamy postać Marszałka Józefa Piłsudskiego. Doceniamy fakt, iż jego osoba i dzieło stały się inspiracją do budowy teatralnego gmachu. Zbudowany w 1938 r. Dom Ludowy nosił właśnie jego imię. Świadectwem naszej pamięci i uznania jest popiersie Marszałka we foyer Teatru oraz tablica pamiątkowa w holu.
Ale Teatr to nie tylko budynek, nie sama scena Jego esencją jest wszak nieustanna kreacja. Istotą teatru są zatem aktorzy ludzie. Bez nich teatr nie istnieje, nie funkcjonuje.
Taki właśnie pierwszy zespół aktorski założył Aleksander Węgierko. Zbierając ludzi z różnych środowisk, obudził w nich wolę życia i sprawił, że na nowo uwierzyli w sens swojej pracy, w sens tworzenia. Zaufali Aleksandrowi Węgierce, który pielęgnując polskie idee romantyczne, udowadniał, że sztuka nawet w szczególnie trudnych czasach ma sens - spełnia funkcje nie tylko artystyczne, ale i narodowe.
Teatr kierowany przez Aleksandra Węgierkę wypełniał misję, przyczyniał się do podtrzymania polskości, a często również wskrzeszenia tradycji, kultury i języka.
O teatrze i zespole Węgierki pisano: "Kiedy po pierwszych przedstawieniach publiczność zaczyna oblegać teatr, kiedy potem na występach gościnnych w zapadłych zakątkach ludzie, którzy przestali już nawet mówić po polsku, wypełniają co wieczór po brzegi widownię, żeby posłuchać Mickiewicza, Norwida czy Fredry; odprowadzają tłumnie odjeżdżających aktorów i znoszą im rozczulające dowody wdzięczności i przyjaźni: trochę masła, kolorowe papierki, jakieś pożółkłe obrazki, wówczas nawet najbardziej bierni i zobojętniali, najwięksi defetyści spośród zespołu zaczynają odczuwać i rozumieć, co tutaj mają do spełnienia, o jaką stawkę toczy się tutaj gra"...
Aleksander Węgierko powtarzał też: "chcemy być teatrem romantycznym. Nam chodzi o ten romantyzm, z którym łączą się najpiękniejsze tradycje polskiego teatru, którego podwaliny założyli nasi poeci i dramaturdzy: Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, a potem Wyspiański."
Odebranie patrona naszej scenie, to przekreślenie niemal 60-letniej tradycji Teatru Dramatycznego w Białymstoku.
