Kosmos. Po premierze
To najlepsze przedstawienie w Warszawie grane w czasie świąt. A kto wie, czy nie najlepsze w ogóle. Mistrz Jarocki w najwyższej, niedoścignionej formie. Przełożyć misterną konstrukcję "Kosmosu" (jak chcą niektórzy - najlepszej powieści Witolda Gombrowicza) na scenę to wyczyn nie lada. Jarockiemu się udało. Powstało widowisko zwarte, ciekawe, z wybitnymi kreacjami aktorskimi, świetną scenografią Jerzego Juka-Kowarskiego i niepokojącą muzyką Stanisława Radwana. A przy tym do bólu logiczne, zmuszające do refleksji, prowadzące widza miejscami płynniej i precyzyjniej niż sama powieść. Połączenie kryminału z traktatem filozoficznym, obyczajowego obrazka z próbą odnalezienia porządku rządzącego światem - to materiał na ważną teatralną rozmowę z widzem.
Świetne dwie główne role. Rozedrgana, chybotliwa kreacja Oskara Hamerskiego świetnie utrafia w problem postaci Witolda, który mierzy się z niecodziennymi obserwacjami (powieszony wróbel) i próbuje ułożyć je w łańcuch przyczynowo-skutkowy. Pewna siebie, mocna, odważna rola Fuksa w wykonaniu Marcina Hycnara (wielkie odkrycie aktorskie). Zresztą odkryć jest więcej w tym spektaklu. Na nowo pokazana Anna Seniuk w groteskowym portrecie prowincjonalnej gospodyni. Kolejna metamorfoza w aktorstwie Beaty Fudalej - mocno złapana, na granicy szarży aktorskiej, postać Katasi. Arcykomiczny Grzegorz Małecki jako parobek. Mroczny, niepokojący, przykuwający uwagę Mariusz Banaszewski. Eteryczna, kusząca, słodko niewinna Małgorzata Kożuchowska. I nawet Zbigniew Zapasiewicz, któremu przecież "odkrywanie" i "odświeżanie" potrzebne jak rybie ląd, zaskakuje lekkością, finezją w grze, zniuansowaniem postaci na poziomie nawet u niego dawno nie oglądanym. Aktorskie ciacho z najlepszej cukierni. Mniam.
Teatr Narodowy, spektakle: 9-11 IV, godz. 19.30, bilety: tel.: 692-06-04, 692-06-64, e-mail: bow@narodowy.pl, info: www.narodowy.pl.
