Artykuły

W sobotę, 24 marca na dużej scenie Teatru Wybrzeże odbędzie się premiera "Lilli Wenedy" Juliusza Słowackiego. Spektakl o wojnie między Lechitami i Wenedami, a tym samym między dwoma obliczami polskości, realizują w Teatrze Wybrzeże Wiktor Rubin i Bartosz Frąckowiak.

Na stronie internetowej spektaklu www.lillaweneda.teatrwybrzeze.pl znaleźć można szczegółowe informacje o przedstawieniu, biogramy aktorów i realizatorów oraz zdjęcia z prób.

Twórcy "Lilli Wenedy", reżyser Wiktor Rubin i dramaturg Bartosz Frąckowiak, deklarują: Wyznaczamy dzisiejszą wagę Świętości, Parwdę wystawiamy na sprzedaż, "Patrotyzm" odbijamy z rąk ideologów. Symulujemy Twoje marzenia, badamy geografię sumienia.

Ich spektakl mówi o współczesności językiem klasycznej literatury. Mocno, dosadnie, przenikliwie. Akcja rozgrywa się w idealnej przestrzeni ekskluzywnego SPA. Basen na środku sceny, fototapeta okalająca jej przestrzeń oraz rozsypany nadmorski piasek wyznaczają terytorium kapitalistycznego marzenia nowej klasy średniej.

Bohaterowie wchodzą w swoje role i zajmują pozycje w dwóch wrogich obozach (politycznych, mentalnych, estetycznych, światopoglądowych): Lechitów, reprezentujących nowoczesne, indywidualistyczne i ahistoryczne społeczeństwo, oraz Wenedów, tradycjonalistów i konserwatystów, żyjących zgodnie z ideologią konsolidującą ich wspólnotę.

Jak podkreślają twórcy spektaklu, Lechici i Wenedzi reprezentują dwa żywioły w ramach jednego społeczeństwa Polaków. Żywioły które przenikają się wzajemnie, prowadząc do chaosu w porządku symbolicznym kraju. Kto jest patriotą? Kto katolikiem? Co to znaczy wierzyć w Boga? Co jest ważniejsze - zaufanie w mądrość pokoleń, czy emancypacyjne unieważnienie krępujących uprzedzeń, stereotypów i mitologii? W jaką estetykę ubrać dziś swoją egzystencję?

Rosa Weneda to przedstawicielka jednego z tych obozów - jako główny ideolog Wenedów strzeże "ducha narodu". To specjalistka od propagandy. Ultranowoczesna, piękna, wyemancypowana i dominująca Gwinona to druga, nie mniej groźna, strona konfliktu. Jak zapowiadają twórcy, konfliktu, który nie ma charakteru zbrojnego. Wojna toczy się bowiem na symbole.

Symboliczną przestrzeń sztuki Słowackiego w spektaklu Rubina i Frąckowiaka zastąpiła wyobraźnia wycięta wprost z katalogu Neckermanna - luksusowy basen, malownicze reprodukcje oraz pieczołowicie wykonywane zabiegi pielęgnacyjne stają się tłem dla współczesnych debat publicznych oraz głosów dobiegających z przeszłości. W tej współczesnej "mitologicznej" przestrzeni rozegra się dramat o narodzie.

* * *

Twórcy spektaklu:

Wiktor Rubin (właściwie Paweł Wojtczuk)

Absolwent socjologii na Uniwersytecie Jagellońskim, gdzie studiował również filozofię, i reżyserii krakowskiej PWST. Trzykrotny stypedysta Ministra Edukacji Narodowej i jednokrotnie Fundacji Estreichera. Wyreżyserował: Mojo Mickybo McCafferty Owena w Teatrze Krypta w Szczecinie, Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim im. Konieczki w Bydgoszczy oraz Terrordrom Breslau Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Spektakl Mojo Mickybo zdobył Grand Prix na festiwalu Kontrapunkt w Szczecinie oraz Grand Prix Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy. Interesuje się nowymi teoriami politycznymi.

Bartosz Frąckowiak

Studiował na Międzywydziałowych Indywidualnych Studiach Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim i w Akademii Artes Liberales. Trzykrotny stypedysta Ministra Edukacji Narodowej. Autor tekstów poświęconych teatrowi i pokrewnym dziedzinom sztuki, które publikował w Didaskaliach, Obiegu i Teatrze. Pracował jako dramaturg spektakli: Tramwaj zwany pożądaniem Tennesee Williamsa w Teatrze Polskim im. Konieczki w Bydgoszczy oraz Terrordrom Breslau Tima Staffela w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Interesuje się nowymi mediami, antropologią i filozofią kultury.

Na zdjęciu: plakat do spektaklu autorstwa Franciszka Starowieyskiego.