Warszawa. Szekspira studiują dla siebie
Ponad 200 osób przychodzi co tydzień do Instytutu Teatralnego na wykłady Uniwersytetu Szekspirowskiego. Organizatorzy już zapowiadają kolejne atrakcje - sesję egzaminacyjną i obchody urodzin Szekspira.
Uniwersytet Szekspirowski to wspólna akcja Instytutu Teatralnego oraz "Gazety". Co czwartek w Instytucie odbywają się wykłady na temat sztuk stratfordczyka, a w piątek do "Gazety" dołączony jest tekst oraz płyta DVD z telewizyjną realizacją dramatu. W Instytucie opowiadają o nich badacze literatury oraz reżyserowie, aktorzy. - Te dwa spojrzenia uzupełniają się. Szekspirolodzy zwracają uwagę na faktografię, okoliczności powstania utworów, a osoby związane z teatrem - na możliwości interpretacyjne - opowiada Paweł Sztarbowski z Instytutu. Zapowiada też, że na koniec kursu, w kwietniu, zorganizują sesję egzaminacyjną. Będzie mógł do niej przystąpić każdy, kto zdobędzie 3/4 wpisów. Jest to szansa dla osób, które zaczną chodzić od dziś. Egzamin będzie dwustopniowy - pisemny i ustny. Dla najlepszych studentów do oceny dołączone będą nagrody. A tydzień później odbędą się urodziny Szekspira, na które Instytut zamierza zaprosić brytyjską gwiazdę szekspirowską.
***
Uczniowie:
Anna Chmielnicka. Jest prawnikiem. Miłością do sztuk Szekspira zaraziła ją w liceum polonistka. W indeksie ma wszystkie wpisy:
- Najbardziej podobał mi się wykład profesor Barbary Grzegorzewskiej. Wyświetlała fragmenty telewizyjnego spektaklu i ciekawie analizowała tekst - zwracała uwagę na treści ukryte między wierszami.
Barbara Płóciennik. Studiowała handel zagraniczny i anglistykę. Jednak zawsze pracowała w handlu. Teraz postanowiła zrobić coś dla siebie i wrócić do fascynacji literaturą z Wysp: - Najciekawsza jest dla mnie analiza tekstu i przekładu, kalambury słowne. Większość sztuk zna, bo przeczytała je na studiach, ale nie będzie przystępować do sesji w kwietniu. Ja już mam to zaliczone.
Michał Caliński. Jest w II klasie warszawskiego liceum. Swoją przyszłość wiążę z teatrem, dlatego cieszy się, że może dowiedzieć się, jak sztuki stratfordczyka interpretują reżyserowie i aktorzy. Przyznaje, że trudno mu zmobilizować się, by czytać każdą sztukę, ale uważnie słucha wykładów o nich, w indeksie brakuje mu tylko jednego wpisu.
