Artykuły

22 stycznia o g. 19 w Teatrze Studio odbędzie się na próba czytana (w języku polskim) z cyklu "Dramat wydany" "Dzika kobieta" Felixa Mitterera w przekładzie Gabrieli Matuszak pod opieką reżyserską Andrzeja Rozhina w wykonaniu aktorów Teatru Studio: Stanisława Brudnego, Andrzeja Mastalerza, Krzysztofa Strużyckiego, Karola Wróblewskiego i Wojciecha Zielińskiego. Wstęp wolny.

"Dzika kobieta" wydana w III tomie "Antologii współczesnych sztuk austriackich" jest dramatem przewrotnym, który da się włączyć w nurt feministyczny teatru. Mitterer wpisuje swą sztukę w znaczące konteksty kulturowe, przywołując legendy czarodziejskich Syren znanych z Odysei, przywodzących podróżników ku zgubie, oraz baśniowych dzikich kobiet, które przychodzą do mężczyzn i nawiązują z nimi erotyczne kontakty.

Mitterer baśń przenosi w brutalne realia zagubionego w lesie szałasu drwali. To u nich zjawia się dzika kobieta, piękna i niema, zabłąkana w drodze prowadzącej nie wiadomo dokąd, która w zimową noc szuka u nich schronienia. Mężczyźni dają jej schronienie, w zamian żądając, by oddawała im wszelkie posługi. Gwałcą ją po kolei w każdą noc, a z obawy, aby nie odeszła, przykuwają do ściany łańcuchem. Kobieta broni się w milczeniu, ale musi poddać się męskiej sile i przemocy. Jej obecność budzi w mężczyznach najbardziej pierwotne żądze. Dramat Mitterera rozgrywa się nie tylko w relacjach każdego z nich wobec Kobiety, ale przede wszystkim w relacjach mężczyzn między sobą, bowiem obecność Kobiety wyzwala w nich pierwotny instynkt walki o samicę, która kończy się krwawą jatką.

Kto tu tak naprawdę jest dziki? Piękna i tajemnicza Kobieta, która najmłodszemu z nich kojarzy się z leśną figurką Matki Boskiej, czy pozbawieni moralności drwale, widzący w niej wyłącznie narzędzie służące seksualnemu zaspokojeniu a może dominacji? Sztuka Mitterera prowadzi drogą pytań od pierwotnych mizoginistycznych legend do niezwykle trafnej diagnozy patriarchalnego społeczeństwa, w którym kobieta traktowana jest jak bierny przedmiot pozbawiony głosu. Wymowne jest jej zakończenie, które niech dla nie zaznajomionych z tym niezwykłym dramatem pozostanie niespodzianką.

Uderzająca jest prostota konstrukcji tego dramatu: powracająca jak negatywna mantra ta sama scena, której powtarzalność zdaje się symbolizować beznadziejną repetycję ludzkich (męskich) zachowań. Znakomity język, autentyczny, dosadny, czasem wulgarny, a czasem wyrafinowanie dowcipny oddaje naturalistyczną prawdę życia.

FELIX MITTERER - urodzony 1948 w Tyrolu (Achenkirch), matka - wdowa, chłopka małorolna, ojciec - uchodźca z Rumunii; adoptowany przez małżeństwo rolników, dorastał w Kitzbühel i Kirchbergu, osiem lat szkoły powszechnej, cztery lata seminarium nauczycielskiego w Innsbrucku, przez dziesięć lat pracował w urzędzie celnym w Innsbrucku; od 1970 publikacje w gazetach, antologiach, w radiu ORF, od 1977 jest niezależnym pisarzem.

Liczne role filmowe i teatralne. Żona - malarka Chryseldis Hofer, córka Anna. Do 1995 zamieszkały w Innsbrucku, potem w Irlandii.

Otrzymał liczne nagrody i stypendia literackie.