Wrocław. Ósma rocznica śmierci Grotowskiego
Wczoraj [14 stycznia] minęła ósma rocznica śmierci, reżysera, pedagoga, jednego z największych autorytetów XX-wiecznego teatru.
Skończył Wydział Aktorski PWST w Krakowie, studiował m.in. reżyserię w moskiewskim Gosudarstwiennym Instytutie Tieatralnogo Isskustwa im. Łunaczarskiego. Debiutował w Starym Teatrze w Krakowie, gdzie w 1957 roku wyreżyserował przy współpracy Aleksandry Mianowskiej "Krzesła" Ionesco. Dwa lata później przeniósł się do Opola, gdzie objął artystyczne kierownictwo Teatru 13 Rzędów. We Wrocławiu osiadł po likwidacji teatru w Opolu w 1965 roku. Tu założył legendarny Teatr Laboratorium, w którym powstały głośne awangardowe przedstawienia: "Książę Niezłomny" i "Apocalipsis cum figuris", "Akropolis".
W latach 70. Grotowski swoje zainteresowania skierował ku działaniom parateatralnym, zacierał granice między sceną a widownią, uwagę skupiał na aktorstwie, jego znaczeniu i duchowo-emocjonalnych procesach mu przypisanych. W drugiej połowie lat 70. dzięki studiom nad rytuałami pogłębiał pojęcie teatru. W ramach projektu Teatr Źródeł docierał do archaicznych technik dramaturgicznych, mających początki w różnych tradycjach i kulturach.
W roku 1983 wyjechał z Polski, pracował w Stanach Zjednoczonych, potem osiadł we w Pontederze, gdzie kontynuował prace dotyczące antropologii teatru. Pod koniec życia był także wykładowcą College de France. We Wrocławiu gościł po raz ostatni w czerwcu 1996 roku. Zmarł w 1999 roku we Włoszech.
