Warszawa. Rusza 30. edycja Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej
Od dziś – 24 października 2023 – teatry mogą zgłaszać spektakle będące inscenizacjami oryginalnych polskich tekstów powstałych w ostatnich 20 latach.
Od dziś – 24 października 2023 – teatry mogą zgłaszać spektakle będące inscenizacjami oryginalnych polskich tekstów powstałych w ostatnich 20 latach.
Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego rozpoczyna kolejną, 30. edycję Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Od dziś – 24 października 2023 – teatry mogą zgłaszać spektakle będące inscenizacjami oryginalnych polskich tekstów powstałych w ostatnich 20 latach.
Warunkiem uczestnictwa w 30. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej jest przygotowanie premiery spektaklu pomiędzy 1 kwietnia 2023 a 31 marca 2024. Zgłaszane przez teatry mogą być inscenizacje dramatów bądź adaptacji rozmaitych gatunków współczesnej polskiej literatury. Zgłoszenia należy nadsyłać w następujących terminach:
1. premiery z roku 2023 — do 15 stycznia 2024 roku,
2. premiery z roku 2024 — do 15 lutego 2024 roku (data dotyczy zarówno spektakli, których premiera odbędzie się między 1 stycznia a 15 lutego 2024, jak i spektakli, których premiera jest planowana do 31 marca 2024).
Komisja Artystyczna do 30 kwietnia 2024 roku obejrzy spektakle zgłoszone do Konkursu. Do 10 maja 2024 roku ogłoszona zostanie lista przedstawień zakwalifikowanych do finału.
Przypominamy, że od minionej, 29. edycji Konkursu system refundacji został zastąpiony przez system nagród i wyróżnień dla teatrów szczególnie zasłużonych dla obecności polskiej literatury współczesnej na scenach. Oceniana jest jakość artystyczna zgłoszonych do Konkursu propozycji, ale pod uwagę będą brane także walory literackie samych tekstów i ich funkcja w spektaklu.
Organizatorom Konkursu szczególnie zależy na promocji współcześnie pisanego dramatu i jego żywej obecności na scenach. Wspierane będą drugie i kolejne wystawienia tego samego tekstu, ażeby przeciwdziałać praktyce, w ramach której istnienie wartościowych utworów kończy się na ich prapremierze w jednym teatrze.
