Mało śmieszna komedia
Commedia dell’arte to gatunek, który mogli wymyślić tylko Włosi. Niezwykła żywiołowość, ruchliwość i nadmiar gestykulacji leży przecież w naturze mieszkańców słonecznej Italii. Istnieje jeszcze jedna cecha Commedii dell’arte, o której zawsze będą pamiętać widzowie, choćby telewizyjnej wersji Sługi dwóch panów G. Strehlera. Jest nią lekkość. I właśnie jej zabrakło w przedstawieniu Medyk mimo chęci Giovanniego Pampiglione, wystawionym w Teatrze Groteska.
Jak wspomina w programie reżyser, ponad trzysta lat temu młody Molier podglądał próby włoskich aktorów, którzy żyli w Paryżu. Dzięki temu podchwycił sekrety konwencji commedii dell’arte, dzięki czemu stworzył na przykład postać Zganarela. Idąc tym tropem Giovanni Pampiglione, przedstawił krakowskiej publiczność Medyka mimo chęci.
W spektaklu, do którego scenografię zaprojektował Jan Polewka, twórcy połączyli z żywym, aktorskim planem teatrzyk kukiełkowy. Kiedy bohaterowie mają zamiar obłożyć się kijami, zasiadają na podłodze, by przyjrzeć się, jak robią to kukiełki. Pomysł sprawdził się w stu procentach i niewątpliwie uatrakcyjnił przedstawienie.
Jednak mimo tego ze sceny wieje nudą, o czym świadczyć może brak spontanicznej reakcji skłonnej przecież do śmiechu premierowej publiczności. Wynika to z tego, iż tytułowy lekarz, jak i pozostali aktorzy, nie ma nie tylko chęci do leczenia kogokolwiek, ale też do wcielania się w postać commedii dell’arte. Grającym główną rolę Franciszkiem Mułą wstrząsają od czasu do czasu drgawki, niemające wiele wspólnego ze specyficznymi ruchami i gestami lekkich jak piórka i żywiołowych włoskich pierwowzorów.
Przedstawienie powstało w ramach projektu Molier XXI, który ma prezentować serię trzech widowisk, przygotowywanych przez Instytut Francuski i krakowskie teatry. Miejmy nadzieję, że kolejne przedstawienia stanął się pełnymi wdzięku perełkami, na które Molier przecież zasługuje.
