Konflikty postaw
Jeszcze nie przebrzmiały burzliwe oklaski po premierze Protokołu pewnego zebrania w Teatrze na Woli, a oto możemy już oglądać sztukę o bardzo podobnej problematyce w Teatrze Ochoty. Tym razem jest to sztuka polskiego autora, Jana Pawła Gawlika Egzamin, i to napisana znacznie wcześniej od utworu Gelmana. Powstała w roku 1965, a teraz grana jest z powodzeniem w Teatrze Nowym w Łodzi i w Teatrze Ochoty.
Akcja rozgrywa się w szkole. Jesteśmy świadkami zebrania rady pedagogicznej, na którym ujawniają się różne postawy moralne ludzi.
Okazuje się, że zebrania mogą być (wbrew dotychczasowej opinii) pasjonującym materiałem teatralnym. Oczywiście pod warunkiem, że zostaną przedstawione w sposób żywy i autentyczny, ujawniając ostre konflikty, jakich przecież na nich nie brak.
Sztuka Gawlika jest publicystyczna. To prawda. Ale jest tak żywa i aktualna, że każdy teatr może w niej znaleźć dla siebie świetny materiał na przedstawienie, a publiczność — do przemyśleń i dyskusji.
Ta właśnie zaleta czyni tę sztukę szczególnie bliską Teatrowi Ochoty, który (jak wiadomo) organizuje po każdym przedstawieniu dyskusje z widzami. Są one integralną częścią spektaklu. Tym razem dyskusja wynika w sposób zupełnie oczywisty ze sztuki. To też rozmowa po tym przedstawieniu jest na Ochocie zawsze żywa i ciekawa. Nie trzeba do niej nikogo zachęcać. Widzowie sami się do tego palą.
Przedstawienie jest bardzo dobre. Zwarte, ostre, dobrze skomponowane i dobrze grane. Przez cały czas trzyma widzów w napięciu.
Jest to zasługą samego tekstu, lecz także reżyserii Jana Machulskiego, który punktuje bardzo dobrze pointy. Sam Machulski gra sympatycznie, trudną rolę sekretarza komitetu powiatowego partii Malawskiego, zdobywając dla niego sympatię widowni. Wszyscy aktorzy zasługują zresztą na uznanie w tym prawdziwie zespołowym spektaklu. Szczególnie Halina Chrobak, która gra przekonująco, z osobistym zaangażowaniem i głębokim wzruszeniem rolę odważnej i bezkompromisowej nauczycielki Chlebowskiej, Tadeusz Bogucki w roli Dyrektora, Halina Czengery, Janina Nowicka i Joanna Keller (nauczycielki) i Andrzej Siedlecki w ostro, satyrycznie potraktowanej roli Naczelnika Pstrąga, postaci śmiesznej, ale i odrażającej. Bardzo zabawny i dobrze podpatrzony jest stary woźny Lutosława Kozłowskiego.
W spektaklu występuje także młodzież z Ogniska Teatralnego.
