TW "Pająk" informuje...
"Teczki" Teatru Ósmego Dnia na X Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Maski w Poznaniu. Pisze Włodzimierz Braniecki w Głosie Wielkopolskim.
Na widowni - tłum. Poznańska inteligencja, a także młode pokolenie. Taka publiczność, która waliła kiedyś na spektakle Izabelli Cywińskiej w Nowym, na spektakle Conrada Drzewieckiego w Polskim Teatrze Tańca.
A naprzeciwko oni: Ewa Wójciak, Adam Borowski, Tadeusz Janiszewski, Marcin Koszycki. Siedzą na wysokich krzesłach. Przed sobą w blasku lampek nocnych mają kartki i czytają z nich: "Marcin Kęszycki pytał, z której komendy jestem, a następnie zaczął symulować chorobę psychiczną". "Informuję, że Teatr Ósmego Dnia urządza libacje i są one wynikiem decyzji natychmiastowych... Jedynie nie pił Adam Borowski". "Ten teatr znowu bronił korowców". "TW Wojtek i TW Pająk informują, że..."
I jeszcze wołanie aktorki: "Tylko duch mój i moje sumienie są dla mnie ważne". To słowa Aleksandra Sołżenicyna.
W poznańskich Ósemkach przy Ratajczaka odbył się spektakl, który nazwano "Próba
otwarta projektu TECZKI". Scenariusz i reżyseria: Zespół Teatru Ósmego Dnia. Scenografia: Jacek Chmaj. Aktorzy czytają po kolei - z materiałów IPN - donosy, informacje o sobie, a także o Lechu Raczaku, Stanisławie Barańczaku, o całej tej formacji niezwykłej, formacji ideowej poznańskich Ósmek.
Czym jest ten spektakl? To przedstawienie ma swoją formę - groteskę. Przywoływaną także przez fragmenty dawnych spektakli Ósemek. I przez ten straszliwy w swej szczegółowości absurdu i kafkowskiej precyzji zapis dokonywany przez szpicli, codzienności ich ówczesnego życia. Ale ta groteska jest kontrapunktowana tekstami i śpiewem wierszy, prozy tych największych, Dostojewskiego, Sołżenicyna...
Sztuka dzisiaj szuka jak zawsze - prawdy. Całej prawdy. Jeśli ona istnieje, to właśnie na tym skrzyżowaniu tekstów TW Pająka oraz patetyzmu wielkości i męstwa tych, co zrozumieli, że nie wolno upadać na kolana.
