Ten Beckett wciąga
"Urodził się i to go zgubiło"w reż. Antoniego Libery na Scenie Miniatura Teatru im. Słowackiego w Krakowie. Pisze Janusz R. Kowalczyk w Rzeczpospolitej.
Przedstawienie "Urodził się i to go zgubiło", złożone z trzech jednoaktówek Samuela Becketta, godnie czci 100. rocznicę urodzin genialnego Irlandczyka. Jego tłumacz Antoni Libera wystawił utwory o ludziach postawionych w sytuacjach ostatecznych. Wymagających precyzji i subtelności w inteligentnym wyrażaniu emocji.
Libera tylko w "Krokach" dał role profesjonalnym aktorkom. W pozostałych grają poeta Bronisław Maj i reżyser Józef Opalski ("Fragment dramatyczny II") oraz sam Libera w "Partii solowej". Instynkt twórczy go nie zawiódł.
Popularni krakowscy profesorowie Opalski i Maj świetnie radzą sobie w rolach osobników A i B, sprawujących rząd dusz nad bohaterem C, którego ciemna sylwetka tkwi nieruchomo w otworze okna. Mając przed sobą spisane "zeznania" ludzi znających C, zastanawiają się, czy jego decyzja, by skoczyć z szóstego piętra, wydaje się uzasadniona. Niestety, życie ich "klienta" składa się z pasma życiowych klęsk.
Opalski i Maj są niewątpliwie silnymi osobowościami, także medialnymi. Zostali dobrze obsadzeni i doskonale wywiązali się z powierzonych im zadań aktorskich.Z wyczuciem i autoironicznym dystansem zagrali dociekliwych poszukiwaczy prawdy, z której nie wyłania się nic poza smutkiem banału.
Jasne wewnętrzne piękno rozświetlało postać nieszczęsnej May w "Krokach", którą wszelkie przejawy życia zewnętrznego napełniały niemym przerażeniem. Obsesyjnie drepcząca tam i z powrotem Dominika Bednarczyk [na zdjęciu] rozmawiała ze swoją niewidoczną na scenie obłożnie chorą starą matką (głos Małgorzaty Ząbkowskiej-Kołodziej). Antoni Libera wystąpił zaś w "Partii solowej", grając samotnika, który pochował już wszystkich bliskich i coraz mocniej wyczuwa tchnienie śmierci.
Mroczne widowisko o braku nadziei fascynuje, angażuje, trzyma w napięciu. Porusza, każe zastanowić się i nad naszą drogą ku nieuniknionemu.
