Miłosny tryptyk na małej scenie
7 Października Teatr Polski w Bielsku-Białej zaprezentował wiązom premierę nowej sztuki, zatytułowanej "Dostojewski". Rzecz jest o różnych aspektach miłości. Spektakl może się podobać. Ale jest też pewien zgrzyt.
"Dostojewski" na deskach bielskiego teatru jest adaptacją trzech dzieł wybitnego rosyjskiego pisarza, którego nazwisko posłużyło za tytuł przedstawienia. Pierwsza część to "Białe noce", druga to "Łagodna", a trzecia to fragment "Idioty" zatytułowany "Nastazja Filipowna". Wszystkie mówią o miłośni oraz o tym, jak to uczucie wpływa na ludzi i co potrafi z nimi zrobić. Choć poszczególne części miłosnego tryptyku mają różnych reżyserów - w kolejności są to Szymon Kuśmider, Zbigniew Stryj i Robert Talarczyk - to jednak stanowią spójną całość. Ponieważ miłość jest tematem ponadczasowym, liczące grubo ponad sto lat, teksty Dostojewskiego nie nudzą. Tym bardziej, że jest w nich nie tylko miłość, ale też zazdrość i śmierć. Wśród aktorów na szczególne wyróżnienie zasługują Jerzy Dziedzic grający Pana w "Łagodnej" i Szymon Kuśmider jako Rogożyn we fragmencie "Idioty". Pierwszy z nich wnosi do sztuki ożywienie i humor, drugi wyglądem i grą nie pozostawia najmniejszych wątpliwości, że oglądamy dzieło Fiodora Dostojewskiego.
O ile pod względem artystycznym wszystko wygląda bardzo dobrze, o tyle wystawianie tej sztuki na małej scenie trudno nazwać inaczej jak organizacyjną wpadką. I to dużą. Spektakl trwa bite trzy godziny. Wytrzymać tyle na krzesełkach małej sceny łatwo nie jest. Co gorsza, na dwie przerwy widownia obowiązkowo musi opustoszeć. I wtedy ludzie tłoczą i marzną w zupełnie nieprzygotowanym na takie sytuacje ciasnym i zimnym holu. Poza tym w czasie trzeciej części tryptyku o miłości aktorzy przez pewien czas grają leżąc na scenie. Ich grę mogą wówczas śledzić tylko ci, którzy siedzą w pierwszych rzędach lub ci, którzy trafili do rzędu ostatniego, bo oni mogą wstać. Reszta widowni aktorów nie widzi lub widzi niedokładnie...
