Teatr Klasyczny
Dyrekcję Teatru Klasycznego objął od początku nowego sezonu znany scenograf i reżyser Józef Szajna. W czasie spotkania z warszawskimi sprawozdawcami teatralnymi udzielił on nam informacji o swoich planach.
Jak wiadomo, Teatr Klasyczny dysponował dotychczas dwoma scenami: w Pałacu Kultury i Nauki i salą teatru „Rozmaitości” przy ul. Marszałkowskiej 8. Dyr. Szajna zamierza rozłączyć od 1 stycznia te teatry, rezygnując z teatru „Rozmaitości” i pozostawiając sobie tylko salę Teatru Klasycznego. Pragnie on również zmienić nazwę tego teatru. Prawdopodobnie teatr ten nazywać się będzie od 1 stycznia: teatr „Studio”. Ma to być teatr kameralny nastawiony na poszukiwania nowych form inscenizacyjnych. Zespół teatru znacznie się zmniejszy i będzie obejmował 35-40 osób. Dyr. Szajna pragnie, by w przyszłości zespół teatru „Studio” formował się na zasadzie dobrowolnych zgłoszeń aktorów, których interesować będzie szczególnie kierunek jego poszukiwań.
Plan repertuarowy teatru na ten sezon obejmuje premierę sztuki Pablo Nerudy Sława i śmierć Joachima Muriety w reżyserii chilijskiego reżysera Borisa Stoichew-Vazqueza i scenografii Wiesława Langego, przedstawienie na kanwie sztuk Witkacego (punktem wyjścia będzie sztuka Oni) w inscenizacji i scenografii Józefa Szajny (premiera w styczniu), przedstawienie Króla Jelenia II Carlo Gozziego w adaptacji i inscenizacji prof. Bohdana Korzeniewskiego i przedstawienie poświęcone twórczości Wyspiańskiego, oparte na kanwie Sędziów, lecz uwzględniające także fragmenty innych dzieł tego pisarza (m.in. Bolesława Śmiałego). Centralnym problemem tego przedstawienia ma być sprawa odpowiedzialności człowieka, zagadnienie winy i kary. Będzie to swoisty moralitet współczesny. Opracuje to przedstawienie Helmut Kajzar, autorem inscenizacji plastycznej będzie Józef Szajna (który opracował już we Wrocławiu z Kajzarem przedstawienie Bolesława Śmiałego). W dalszych planach dyr. Szajny jest inscenizacja Makbeta, w tym samym układzie w jakim opracował on ten spektakl w Anglii. Reżyserować będzie Colin George, dyrektor teatru z Sheffield, inscenizację plastyczną przygotuje Józef Szajna. Premiera przewidziana jest prawdopodobnie na otwarcie następnego sezonu, jesienią roku 1972.
Zamiarem dyr. Szajny jest ukazywanie dzieł wybitnych pisarzy poprzez autorskie wersje przedstawień. Uważa on, że we współczesnym teatrze za mało jest artystycznego ryzyka. Opowiada się za teatrem otwartym, pobudzającym nową wyobraźnię i nie powielającym starych konwencji. Ma to być teatr narracji i osobistego komentarza.
Dyr. Szajna zamierza wykorzystać salę na parterze teatru i uruchomić tu salon wystawowy, w którym prezentowane będą utwory współczesnych plastyków. W tej sali mogą też odbywać się (w porozumieniu z telewizją) przedstawienia mniejszych form. Tu może dojść do ciekawych kontaktów młodego środowiska teatralnego ze środowiskiem młodych plastyków i kompozytorów, a więc do próby integracji nowych tendencji i poszukiwań w dziedzinie teatru, muzyki i plastyki.
Dyr. Szajna pragnie także otworzyć podwoje swojego teatru dla teatrów z innych miast, umożliwiając im występy gościnne w stolicy. Zamierza współpracować ze Szkołą Teatralną, przy czym gotów jest przyjąć lżejsze i mniejsze formy działalności artystycznej wychowanków szkoły, jak kabaret artystyczny czy piosenki.
W teatrze nie przewiduje etatowych reżyserów. Będą oni angażowani do poszczególnych przedstawień. Podobnie chciałby od czasu do czasu angażować wybitnych aktorów, którzy mogliby występować gościnnie, w jednym spektaklu szczególnie ich interesującym.
