Bydgoszcz. Ostatnia droga wybitnego śpiewaka Piotra Trelli
We wtorek (1 grudnia) na cmentarzu parafialnym w Osielsku odbył się pogrzeb operowego solisty Piotra Trelli.
Uroczystości pogrzebowe Piotra Trelli rozpoczęły się od mszy św. w kościele pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Osielsku, skąd kondukt pogrzebowy przeszedł na pobliski cmentarz parafialny. Artystę żegnała nie tylko rodzina i przyjaciele, ale także miłośnicy jego talentu.
Piotr Trella urodził się w Wągrowcu. Studiował w PWSM w Poznaniu, gdzie później też pracował. Przez 10 lat zachwycał swoim tenorowym głosem w Operetce Poznańskiej. Potem trafił do Bydgoszczy.
Najpierw wprowadzono go do obsad „Wesołej wdówki” i „Krainy uśmiechu” F. Lehara – by potem powierzyć mu partię Nadira w „Poławiaczach pereł” G. Bizeta (1972). Znakomite role zaowocowały „Złotą Maską” i Nagrodą Ministra Kultury i Sztuki. Po Nadirze był Don Carlos w operze G. Verdiego (1972), Turiddu w „Rycerskości wieśniaczej” P. Mascagniego (1973), Manrico w „Trubadurze” G. Verdiego (1974). Następne większe partie Trelli w repertuarze operowym to: Stefan w „Strasznym dworze” S. Moniuszki (1976), Eric w „Holendrze tułaczu” R. Wagnera (1977) i Kawaler de Grieux w „Manon” J. Masseneta (1979). Lata 80. to przede wszystkim Leński w „Eugeniuszu Onieginie” P. Czajkowskiego (1980), Pinkerton w „Madame Butterfly” G. Pucciniego (1981), Włodzimierz w „Kniaziu Igorze” A. Borodina (1982), Kazimierz w „Hrabinie” S. Moniuszki (1982) i Cavaradossi w „Tosce” G. Pucciniego (1984). Po tej ostatniej premierze przypieczętowaniem sukcesu Piotra Trelli było przyznanie kolejnej Złotej Maski.
Śpiewał również na wielu innych operowych scenach: Teatru Wielkiego w Poznaniu, Teatru Muzycznego w Krakowie, Teatru Muzycznego w Szczecinie. Występował też gościnnie w Teatrze Wielkim w Warszawie.
Ostatnie jego premiery to „Księżna cyrkówka” I. Kalmana (1992) i „Skrzypek na dachu” J. Bocka.
