Sopot. Sześć projektów na Sopot Non-fiction
Laureatka Paszportu Polityki, autorka jednego z najciekawszych teatralnych projektów z czasów pandemii, współautor ważnego spektaklu o polskiej nietolerancji - to tylko niektóre z osób zaproszonych do udziału w tegorocznej edycji sopockiego festiwalu teatru dokumentalnego.
Laureatka Paszportu Polityki, autorka jednego z najciekawszych teatralnych projektów z czasów pandemii, współautor ważnego spektaklu o polskiej nietolerancji - to tylko niektóre z osób zaproszonych do udziału w tegorocznej edycji sopockiego festiwalu teatru dokumentalnego.
Powolne "odmrażanie" branży teatralnej oznacza z jednej strony wznowienie w miarę regularnej działalności poszczególnych scen, a z drugiej - ostrożny powrót teatralnych festiwali. Wielbicielki i wielbicieli teatru z pewnością cieszy ogłoszona już kilka tygodni temu informacja, że tegoroczna edycja festiwalu Sopot Non-Fiction odbędzie się zgodnie z corocznym rytmem. Zaplanowana została w tradycyjnym terminie: 22-29 sierpnia.
Właśnie przyszedł czas na ogłoszenie wyników tradycyjnego konkursu na projekty, które będą realizowane w jej trakcie. Po rozpatrzeniu nadesłanych z całej Polski ofert kuratorzy imprezy: Adam Nalepa, Adam Orzechowski i Roman Pawłowski wybrali sześć pomysłów. Na liście liderów poszczególnych grup znalazły się następujące nazwiska: Beniamin Bukowski, Marek Idzikowski, Krzysztof Popiołek, Wojciech Rodak, Katarzyna Minkowska i Weronika Szczawińska.
O walce z chorobą i życiu w pandemii
Zdecydowanie najbardziej znana z tego grona jest ta ostatnia - reżyserka, która w tym roku nagrodzona została Paszportem Polityki, przez lata swojej aktywnej działalności związana zarówno z teatrem instytucjonalnym, jak i niezależnym, głównie z Komuną Warszawa. Projekt, który będzie w Sopocie realizować z Piotrem Wawerem Jr w roli dramaturga, zatytułowany "Onko", poświęcony będzie jej doświadczeniom związanym z chorobą nowotworową.
Katarzyna Minkowska ma wykształcenie reżyserskie i scenograficzne, studiowała także wiedzę o teatrze. Dała się poznać już za sprawą swoich realizacji studenckich, od kilku lat współpracuje z festiwalem Nowe Epifanie, gdzie wystawiła sztuki: "Judasz. Laboratorium epifanii" i "Maria Magdalena. Wykład o grzechu". Jej ostatnia, pandemiczna realizacja to niezwykły projekt teatralny "dziejący się" w mediach społecznościowych, realizowany podczas lockdownu w TR Warszawa.
Wojciech Rodak to młody twórca, student krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych, który kilka tygodni przed pandemią zadebiutował w wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym nieźle przyjętym spektaklem "Żeglarz" na podstawie dramatu Jerzego Szaniawskiego. W Sopocie będzie pracował nad projektem zatytułowanym "Przebudzeni" z tą samą co przy "Żeglarzu" dramaturżką, Marceliną Obarską.
Homoseksualizm i nietolerancja
Krzysztof Popiołek to absolwent krakowskiej szkoły teatralnej i wydziału prawa. Pracował w wielu teatrach w Polsce i Wielkiej Brytanii. Jego najnowsze i najgłośniejsze realizacje to m.in. "Gęstość zaludnienia. Historia wybuchu" na podstawie czarnobylskich reportaży Swietłany Aleksijewicz z Teatru Kana w Szczecinie i "Ginczanka. Chodźmy stąd" z warszawskiego Teatru Żydowskiego. "Mężczyźni z różowym trójkątem" to projekt poświęcony represjom wobec homoseksualistów w Trzeciej Rzeszy.
Marek Idzikowski do tej pory znany był przede wszystkim jako scenograf i kostiumograf, ale w związku ze studiami reżyserskimi na wydziale sztuki lalkarskiej zaczyna także reżyserować.
Beniamin Bukowski to twórca nader wszechstronny, działający w teatrze już od prawie dekady. Bywał dramaturgiem, reżyserował, pisał teksty dramatyczne. Ostatnio znany jest przede wszystkim jako współpracownik reżyserki Katarzyny Kalwat. Razem stworzyli m.in. takie spektakle jak: "Maria Klassenberg. Ekstazy" i "Staff Only" - ten ostatni to bardzo mocny i oryginalny głos o polskiej nietolerancji wobec inności.
Sopot Non-fiction to festiwal teatru dokumentalnego. Przez kilka dni wyłonione w konkursie grupy pracują nad zgłoszonymi tematami. Na koniec festiwalu zobaczyć można rezultat warsztatów: czasem to tylko prezentacje, czasem realizacje, które zaczynają już przypominać zarys gotowych spektakli. W przeszłości zdarzało się, że na podstawie festiwalowych materiałów rzeczywiście powstawały przedstawienia, które trafiały do repertuaru scen w różnych miastach w Polsce.
