Po Antygonie
Na osiemdziesięciolecie ZASP-u utworzono w Lublinie kolejny teatr: scenę prezentacji teatralnych Oddziału Lubelskiego Związku Artystów Scen Polskich, której artystyczną radą i podpowiedzią służą: Alina Kochańczyk. Roman Kruczkowski, Henryk Sobiechart i Zbigniew Sztejman. Na inaugurację działalności wybrano "Antygonę" w przekładzie Hieronima Morstina i publiczność zjawiła się w Chatce Żaka w obfitości.
Spektakl poprzedziło wystąpienie Henryka Sobiecharta, który nadal zdarzeniu ton patriotyczny, na duchowego patrona wieczoru powołał arcybiskupa Józefa Życińskiego. Autorytet Jego Eminencji nie uratował wieczoru, inscenizacja .Antygony" okazała się teatralną klapą. Po półtoragodzinnych "wypadkach" na scenie, nie ujawniły się powody, dla których aktorzy poświęcili swój trud i czas. W nieudanej imitacji teatru rapsodycznego, rozegranej w nieudanych kostiumach, zagadano Sofoklesa i dramat Antygony, skrzypienie krzeseł na widowni było odpowiedzią na pośpieszną i nie przemyślaną robotę reżyserską. Ułożyła się "Antygona" w pasmo niedoskonałości z powodu: koturnowej roli Magdaleny Sztejman (choć mówiła piękną sceniczną mową), destrukcyjnym działaniom aktorskim Barbary Wronowskiej i Ludwika Paczyńskiego, pośpiesznemu aktorstwu Pawła Sanakiewicza (a przecież to jeden z najlepszych aktorów w Lublinie). Na tym tle na chwilę zabłysły okruchy dobrego teatru: w pięknym geście i mowie Violetty Tomicy, w scenicznej precyzji Henryka Sobiecharta, w klarownym i doświadczonym aktorstwie Zbigniewa Sztejmana.
Teatralna klapa oprócz minusów ma swoje plusy. Wypadek przy pracy, co zdarzy! się na początku bardzo cennej i potrzebnej Lublinowi inicjatywy, nakazuje jej pomysłodawcom większą troskę o teatralną robotę - wszak piękna tradycja przywołana przez Henryka Sobiecharta na wstępie - do uczciwości względem sceny i publiczności zobowiązuje.
