Artykuły

Owacją na stojąco zakończyło się premierowe przedstawienie "Zemsty" Aleksandra Fredry w wałbrzyskim Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego. Zgotowano ją zarówno aktorom jak i nestorowi polskich reżyserów, od dawna współpracującemu z wałbrzyską sceną, Józefowi Słotwińskiemu. I nie była to kurtuazyjna reakcja widowni. "Zemsta" w wykonaniu wałbrzyskiego zespołu, sprawnie prowadzonego przez J. Słotwińskiego, jak zawsze potrafiła rozbawić i skłonić do refleksji nad ludzkimi charakterami. Sam reżyser to rozmowie z Olgą Haak pomieszczonej w programie do przedstawienia powiedział: "Zemsta" - poza tym, że jest tak cudownie "artystyczna" - okazuje się komedią zadziwiająco aktualną, zwłaszcza jeżeli się zważy, ilu jest w kraju - i na górze i na dole - zamaszystych, pewnych siebie awanturniczych, wąsatych i rozrabiających cześników, ilu mamy ponurych świętoszków, którzy wielkie ideały wymieniają na cieple posady, Hu wreszcie mamy fircyków, pieczeniarzy i kombinatorów. Nie chcę już dokuczać współczesnym "podstolinom". Broni się tylko młodzież, która powinna się tak pięknie kochać jak Wacław i Klara. Chyba dość argumentów na to, aby zagrać "Zemstę"

Tak samo zapewne uważała wałbrzyska publiczność, która świetnie się na spektaklu bawiła, nagradzając gromkimi oklaskami i salwami śmiechu co smaczniej podane kwestie. Niemała w tym zasługa soczystego, jędrnego języka Fredry i aktorów. Właściwie próżno by szukać słabych punktów. Prawdziwy popis gry aktorskiej dali, niestety gościnnie już tylko u nas występujący, Andrzej Galla (Cześnik) oraz Tadeusz Sokołowski (Rejent). Znakomity, choć momentami niebezpiecznie wychylający się w kierunku groteski był Michał Świtała (Papkin), bardzo wyrazisty i prawdziwy Jerzy Gronowski (Dyndalski), którym, nie ustępowali Joanna Górniak (Klara), Piotr Tokarz (Wacław) czy Irena Wójcik (Podstolina) Ten spektakl warto obejrzeć.