Zmagania żądz i wyrzeczeń
"Walk@ karnawału z postem" w choreogr. Ewy Wycichowskiej z Polskiego Teatru Tańca na Festiwalu Sztuka Ulicy w Warszawie. Pisze Paulina Wilk w Rzeczpospolitej.
"Walk@ karnawału z postem" w wykonaniu Polskiego Teatru Tańca z Poznania była jednym z najciekawszych akcentów drugiego dnia Festiwalu Sztuka Ulicy.
Ten zaprezentowany w sobotę [3 czerwca] spektakl nie miał słabych stron. Przedstawiona poprzez taniec walka postu z karnawałem toczyła się na czterech ruchomych scenach jednocześnie. Dopracowany do perfekcji ruch sceniczny i znakomita choreografia sprawiały, że widzowie nie wiedzieli, w którą stronę kierować wzrok. Na szczęście widowisko skonstruowano tak, by nic nikomu nie umknęło. Aktorzy-tancerze przenosili się z jednej sceny na drugą. Wrażenia były tym silniejsze, że pełnym namiętności tańcom towarzyszył akompaniament żywych instrumentów smyczkowych, świetnie połączonych ze współczesnym podkładem elektronicznym. Poruszający się na szczudłach narrator objaśniał toczące się w ludzkich umysłach zmagania żądz i wyrzeczeń. Pragnienie zaspokojenia szybko zmieni się w uzależnienie, pojawią się chciwość i gniew, które niechybnie obrócą się przeciwko nam samym.
Mimo ostrzeżeń, widzowie wybierają karnawał, a na zamienionej w wybieg scenie rozpoczyna się szaleńcze połączenie futurystycznego pokazu mody z upływającą przy psychodelicznych dźwiękach zabawie. Karnawałowy trans przerywa dopiero pojawienie się korowodu smętnych ascetów rozsiewających zapach kadzidła. Na scenie pozostaje tylko pijana para. Tych dwoje wypalonych, spustoszonych upiorną zabawą ludzi stać jedynie na zaloty, które wyglądają śmiesznie i żałośnie pośród porzuconych strojów i resztek konfetti. Na pożegnanie odziani w czarne szaty mnisi posypują głowy widzów popiołem.
Spektakl, oprócz elektryzującego tańca i muzyki, ma jeszcze jedną zaletę - dzięki bliskości aktorów i muzyków dosłownie ocierających się o widza, angażuje go, nie pozwalając na obojętność.
