Nie żyje Maria Stangret-Kantor. Malarka, aktorka Teatru Cricot 2
Był malarką, aktorką Teatru Cricot 2, pisarką. W wieku 90 lat, po życiu pełnym pasji, miłości, nagłych zwrotów, zmarła Maria Stangret-Kantor.
"Niech moja opowieść będzie jak wypad na kilka dni za miasto, gdy po przybyciu na miejsce uświadomiliśmy sobie, że czegoś nie zabraliśmy. Niech będzie jak rozmowa ze znajomymi, po odbyciu której - gdy znajomi już wyszli - nagle konstatujemy, że nie poruszyliśmy wielu ważnych tematów. Nie wiem, czy kiedykolwiek jeszcze powrócę, by zebrać to, co zapomniałam, czy podejmę tematy, których nie poruszyłam" - pisała w książce "Malując progi".
Cała twórczość Marii Stangret, czy to teatralna, malarska, czy literacka, była właśnie jak rozmowa o sprawach zwykłych, jak w cyklu obrazów "Brzozy", "Okna", "Zboża", czy sprawach wielkich - jak Zagłada w cyklu "Hommage Wiesław Kielar - Anus mundi".
Maria Stangret-Kantor: malarskie i literackie poszukiwania
Maria Stangret urodziła się w 1929 roku w Strzelcach Wielkich.
W latach 1955-58 studiowała malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. pod okiem profesora Jana Świderskiego.
Jeszcze w czasach studiów związała się z Teatrem Cricot 2. Podczas podróżny artystycznej w Paryżu w 1961 r. poślubiła Tadeusza Kantora. W 1962 roku rozpoczęła pisanie "powieści bez końca", kolażu układanego przez lata z różnych form i stylistyk, w których prawda przeplatała się z fikcją. Po 40 latach utwór ukazał się pod tytułem "Pamiętnik Dziadka".
Niezależnie, a właściwie trochę obok działalności teatralnej i literackiej, istniało malarstwo. Nie trzymała się jednego stylu, poszukiwała, eksperymentowała. Dziś jej prace znajdują się w zborach m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, galerii Foksal w Warszawie czy Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku.
Temperament i rodzina
Cztery lata temu ukazały się wspomniane już zapiski z życia, czyli książka "Malując progi". Jeden z krytyków napisał wtedy: "Z tych wielu wspomnieniowych wątków wyłania się życie pełne pasji, miłości, nagłych zwrotów, ale i wizerunek silnej, niezłomnej kobiety, która potrafiła połączyć swój własny temperament artystyczny, swoją własną drogę twórczą z rolą żony, partnerki i współpracowniczki Tadeusza Kantora".
