Andrzej Mrozek (1940-2020)
Był wybornym aktorem charakterystycznym przez większość swojego życia zawodowego związanym z Wrocławiem.
Urodził się 8 czerwca 1940 roku w Tarnopolu. W 1962 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWSTiF w Łodzi. Występował w teatrach: Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze (1962-63), Teatrach Dramatycznych Wrocławia (1963-1969), Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1982-85 i 1986-87). W latach 1969-82 i 1987-2007 był związany z wrocławskim Teatrem Polskim, gdzie grał w przedstawieniach najlepszych reżyserów, m.in. Jakuba Rotbauma, Krystyny Skuszanki, Jerzego Krasowskiego, Kazimierza Brauna, Marka Okopińskiego, Henryka Tomaszewskiego, Jerzego Grzegorzewskiego, Jerzego Jarockiego, Krzysztofa Zaleskiego, Krystiana Lupy, Andrzeja Wajdy, Jana Szurmieja, Pawła Miśkiewicza, Moniki Strzępki. W 1974 otrzymał nagrodę Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru. W 2011 został odznaczony Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
Wśród jego ról teatralnych trzeba wymienić, takie jak: Chrystus w "Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim" Mikołaja z Wilkowiecka (1963), Jęzory w "W małym dworku" Witkacego (1967), Pantalone w "Błękitnym potworze" C. Gozziego (1971), Chudogęba w "Wieczorze Trzech Króli" W. Szekspira (1972), Abraham Mlaskauer w "Janie Macieju Karolu Wścieklicy" (1972), Rafał Lagena w "Dożywociu" A. Fredro (1973), Major w "Damach i huzarach" A. Fredro (1982), dr Bernard Rieux w "Dżumie" A. Camus (1983), Estragon w "Czekając na Godota" S. Becketta (1988), Prezes w "Operetce" W. Gombrowicza (1992), tytułowy "Juliusz Cezar" W. Szekspira (2007). Miał na swoim koncie kilkadziesiąt ról filmowych, od pojawienia się w "Orle" L. Buczkowskiego, przepyszny epizod porucznika Simona w "Błękitnym pokoju" J. Majewskiego (1965), a także role w "Bumerangu" L. Jeannot (1966), "Samych swoich" S. Chęcińskiego (1967), "Motodramie" A. Konica (1971), "Trądzie" A. Trzosa-Rastawieckiego (1971), "Kobiecie samotnej" A. Holland (1981), "Marcowych migdałach" R. Piwowarskiego (1989), jak również epizody w licznych serialach, począwszy od "Bez instrukcji", 13 odcinka "Stawki większej niż życie" (1968), poprzez "Crimen", na "Świecie według Kiepskich" (2003) skończywszy. W Teatrze Telewizji zagrał m.in. profesora Waldorffa w "Wariacie i zakonnicy" Witkacego (1978), Iwana Iwanowicza w "Boboku" F. Dostojewskiego (1990), Ojca Ungenty w "Gyubalu Wahazarze" Witkacego (1993). Zmarł 3 kwietnia 2020 r.
