Z Egiptu do Romy
"Aida" Eltona Johna i Tima Rice'a w reż. Wojciecha Kępczyńskiego w Teatrze Muzycznym Roma w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w tygodniku Idziemy.
Elton John od lat specjalizuje się w przeróbkach głośnych filmów, spektakli muzycznych i oper. W zmieniającym się szybko świecie kultury popularnej takie zabiegi przyczyniają się do popularyzacji dzieł klasycznych, a także - co dla twórcy ważniejsze - powiększają mu konto bankowe. Elton John godzi przyjemne z pożytecznym już od lat 70. XX w., kiedy to, doceniając siłę różnorodnych mediów, wystąpił w zwariowanych muzycznych filmach Kena Russella "Tommy" i "Lisztomania". W musicalu "Aida" artysta inspirował się arcydziełem operowym Giuseppe Verdiego, powstałym z okazji oddania do użytku Kanału Sueskiego.
Dyrektor Wojciech Kępczyński przeniósł ten musical, popularny na świecie od czasu premiery na Broadwayu w 2000 r., na deski warszawskiego Teatru Roma. Tym razem nie zdecydował się na dosłowną imitację oryginału Verdiego ani nie chciał olśniewać widzów nadmiarem pomysłów technicznych, jak w "Deszczowej piosence" czy "Miss Saj-gon". Nie oglądamy więc piramid ani przepychu dworu faraona. Uwspółcześnione, umowne scenografia i kostiumy przenoszą w inny wymiar akcję, która rozgrywa się, podobnie jak u Verdiego, w starożytnym Egipcie. Miłość kapitana egipskiej armii Radamesa do wziętej do niewoli nubijskiej księżniczki Aidy została tu ukazana w rytmie melodyjnych piosenek i dynamicznej choreografii.
Autorzy spektaklu nie odmówili sobie jednak aktualnych aluzji. Co mają bowiem oznaczać czarne stroje egipskich kapłanów, którzy w szalonych tańcach komentują tragiczną miłość kochanków? Czy mają przypominać sutanny księży, którzy starają się zniszczyć uczucie? Całe szczęście, że Elton John, propagator ruchu LGTB, nie zmienił istoty konfliktu w spektaklu. Tragiczna miłość rozgrywa się tu między kobietą a mężczyzną, a nie w innych konfiguracjach. Dobre i to! Przedstawienie będzie się z pewnością cieszyło powodzeniem, jednak nie może one zastąpić dzieła Verdiego.
