Biedermann i podpalacze
Warszawski Teatr Współczesny stał się w latach 60. jedną z najbardziej znaczących scen w kraju. Sprawiły to zarówno repertuar, oparty na nowoczesnej dramaturgii światowej, jak i własny styl, odrzucający "inscenizacyjność" na rzecz akcentowania problematyki intelektualnej i moralnej. Styl ten kształtowały przedstawienia Erwina Axera, wieloletniego (1954-1981) dyrektora teatru. Inscenizacja sztuki Maxa Frischa to groteska o mieszczuchu wyobrażającym sobie, że jego uniżoność obłaskawi grożące mu katastrofą siły. Warszawska premiera miała miejsce w 1959 roku (w dwa lata po pierwszym wystawieniu sztuki w Zurychu). Był to duży sukces reżysera i zespołu. W 1964 roku Erwin Axer przygotował telewizyjną wersję przedstawienia zachowując jego sceniczny kształt i obsadę.
