Artykuły

Na scenie i widowni warszawskiego Teatru Na Woli - porozstawiane biurka, krzesła, stół konferencyjny... To sekretariaty i gabinety towarzyszy Okuniewa, Timonina. Nurkowa, Kaznakowa i Artiuszkina. Za chwilę rozdzwonią się telefony, pójdą w ruch maszyny do pisania, dalekopisy. Rozpocznie się normalny dzień na terenie budowy kombinatu w Nowogurinsku. Na tablicy świetlnej pojawia się liczba 60. Tyle jeszcze dni pozostało do rozruchu PRZED TERMINEM pierwszej linii produkcyjnej powstającego kombinatu...

Po raz drugi w Teatrze Na Woli odbywa się polska prapremiera sztuki radzieckiego pisarza Aleksandra Gelmana. Po "Protokóle pewnego zebrania" na afisz wchodzi "Sprzężenie zwrotne". Prapremiera radziecka miała miejsce dwa i pół roku temu w moskiewskim MCHAT-cie. "Z doświadczeń pracy dziennikarskiej wiem - powiedział z tej okazji Aleksander Gelman - że publiczne ujawnianie nieprawidłowości gospodarczych bardzo często poprzedzają sygnały z - jak się to nieładnie mówi - dołu. Kierownictwo musi nie tylko wydawać polecenia, lecz także słuchać, co mają do powiedzenia szeregowi robotnicy. To jest właśnie owo "sprzężenie zwrotne", o które mi chodzi. Jeśli działa ono sprawnie, to każdy organizm gospodarczy funkcjonuje dobrze. Jeśli natomiast są w nim zakłócenia - to dzieje się bardzo źle. Tak właśnie było w przypadku, który tu przedstawiam".

W warszawskim przedstawieniu, które reżyserował Andrzej Rozhin, bierze udział prawie cały zespół. W rolach głównych występują: T. Łomnicki, M. Dąbrowski, J. Fryźlewicz. J. Janeczek, A. Ferency. B. Rachwalska. E. Kamiński, Z. Maciejewski, A. Borowiec, M. Chwalibóg, S. Pawłowski, K. Morawski,E. Robaczewski, M. Borniński, M. Rułka, D. Nagórna, A. Golejewski, W. Kowalski. Autorem scenografii jest Wojciech Zembrzuski.

Od wysłanej przez Wjaznikową notatki służbowej rozpoczęła się sprawa będąca tematem "Sprzężenie zwrotnego"

Przed premierą poprosiliśmy reżysera o wypowiedź dla czytelników Kuriera.

- Sztuka ta interesuje mnie przede wszystkim z punktu widzenia moralnego. Za całą tą zewnętrzną, "produkcyjną" otoczka, językiem urzędowo-administracyjnym, przemysłowym nazewnictwem tkwi moim zdaniem sedno - ludzie. I to właśnie człowieka i jego emocjonalny stosunek do sprawy staramy się przede wszystkim wydobyć. W "Sprzężeniu zwrotnym" mamy przykład nieprawidłowego funkcjonowania systemu, w którym zbyt ambicjonalnie traktujący sprawę sekretarz skłania współpracujących ze sobą ludzi do podejmowania pewnych działań, minio że istnieje wyraźna informacja, że tego rodzaju działania mogą nie być zasadne.

Polska prapremiera odbąknie się w sobotę, 20 kwietnia. Adaptacją filmowa "Strzeżenia zwrotnego" w reż. W. Tragubowicza mogliśmy obejrzeć w środą, w pr.I telewizji.