Aktor rasowy
Magda Nogaj: Pana bohater ma dość nietypowe hobby.
Zaprasza na kolację prostych ludzi, by z nich kpić i naśmiewać się. To jednoznacznie negatywna postać. Lubi Pan Pierre'a Brochanta?
Piotr Fronczewski: Lubię, ponieważ jest to bardzo dobrze napisana rola, świetnie skonstruowana według wszelkich wymogów komediowych. Poza tym mój bohater nie jest do końca taki zły, finał jest bowiem przewrotny i stawia Pierre'a w nieco jaśniejszym świetle. "Kolacja" jest doskonałą komedią, ale oprócz tego, że bawi, daje też pewną lekcję. Ja nazwałbym ją komedią refleksyjną, z morałem. Sztuka Francisa Vebera zawiera bowiem proste przesłanie, że nie można nikogo oceniać zbyt pochopnie, sądząc jedynie po pozorach, bo można się bardzo pomylić.
Tytułowego głupca gra Krzysztof Tyniec. Dow cip w "Kolacji" zbudowany jest na opozycji: dobroduszny, szczery głupiec kontra inteligentny, zamożny, ale przede wszystkim złośliwy wydawca, grany przez Pana. Aktorzy przeważnie twierdzą, że granie czarnego charakteru jest łatwiejsze.
- Ja myślę, że to zależy od anegdoty. Komedia rządzi się nieco innymi prawami niż zwykłe opowiadanie. Patrzymy na bohaterów z przymrużeniem oka. Nie traktujemy ich przywar serio i oceniamy je łagodniej.
Odniósł Pan sukces zarówno na dużym, jak i małym ekranie. Wielu aktorów w podobnej sytuacji rezygnuje z teatru. Pan wciąż pozostaje mu wierny. W przyszłym roku będzie Pan obchodził 35-lecie swojej pracy twórczej. Co Panu daje teatr?
- Rasowy aktor zawsze będzie powracał do teatru. Scena, bezpośredni kontakt z publicznością nigdy nie przestaną go pociągać. W naszych czasach, tak pełnych rozgardiaszu, teatr jest dla aktora ostoją profesjonalizmu i rzetelności zawodowej. Tu każdego wieczoru na nowo podlegamy surowej ocenie publiczności. Na scenie zdobywamy prawdziwe szlify.
