Chryja
"CHRYJA" (25 VI) współczesnego pisarza bułgarskiego Jordana Radiczkowa to rzadko spotykany typ nowoczesne) komedii, bardzo zabawnej, o ostrym ładunku satyrycznym, a równocześnie artystycznie oryginalnej. C h r y j ą, a może awanturą, draką lub zamiąchem nazwał autor bliżej nie określone wydarzenie, zakłócające normalny ustalony i monotonny bieg czasu Potem wszystko wraca do "normy" Do następnej chryi. Odebrałem to jako ostrą satyrę na drętwotę myśli i słowa, na - jak to określa jedna z postaci komedii - "zdechłą mowę" i zdechłe myślenie, na konserwatyzm fałszywie pojmowany jako "mądrość ludowa". Kapitalny pomysł powtarzania ezopowego motywu o chłopie, rybach i lisie w wielu Interpretacjach - z których każda pozwala na skarykaturowanie ograniczoności opowiadającego - nadaje sztuce rytm ballady z powtarzającym się refrenem, świetna jest również ta część komedii, gdy stajemy się świadkami "nauczania" głuchoniemego Petraki, który odzyskał mowę dzięki chryi.
"Chryja" Radiczkowa to "antyszwejk". Postacie komedii, tkwiące głęboko w tradycji ludowej satyry o "głupcach, którzy poszli las bielić", są apologetami bezmyślności (,,Od myślenia nic się nie dzieje") i nieprzejednanymi wrogami wszelkiej nowości. Ale ich protest przeciw zasadzeniu zielonego drzewka w gołym lesie nie będzie, jak optymistycznie przewiduje Radiczkow, skuteczny. "Zielone drzewo" nie zraża się przeciwnościami. Przeciwstawiana przez autora bezmyślnemu bełkotowi aktywność społeczna, uparta wola przemian - wyrażona w postaci owego zielonego drzewa przynoszonego z gór - ma przed sobą przyszłość.
Radiczkowowi powiódł się również dość, zdawałoby się, ryzykowny eks (brak tekstu)
