Artykuły

W auli internatu Szkoły Policealnej im. profesora Zbigniewa Religi odbyło się kolejne spotkanie z cyklu Teatr przy Stoliku. Tym razem miłośnicy teatru wysłuchali thrillera "Rewanż" w interpretacji aktorów olsztyńskiego teatru.

Olsztyńscy aktorzy Ewa Pałuska-Szozda i Paweł Parczewski zaprezentowali thriller psychologiczno-kryminalny "Rewanż'

Oto krótka treść sztuki.

W garsonierze biznesmena i posła do angielskiego parlamentu zjawia się kobieta podająca się za dziennikarkę. Od samego początku w żywych i iskrzących się dowcipem dialogach toczy się dziwna gra między dwojgiem pozornie nieznających się osób. Wydaje się, że dama szantażuje mężczyznę podając różne, mało chwalebne fakty z jego życia.

Dlaczego to robi?

Okazuje się, że przed laty była krótko jego żoną, którą on porzucił dla zamożnej kobiety pochodzącej z wpływowej rodziny. Mężczyzna jej nie poznał, bo upłynęło sporo czasu od ich rozstania, a i kobieta zmieniła się fizycznie. Szal na głowie i ciemne okulary utrudniały również identyfikację. Teraz, po latach, kobieta pragnie zemsty.

Jednak rozmowa przybiera niekorzystny dla niej obrót, ponieważ biznesmen, broniąc się, też przytacza kompromitujące ją fakty. Ta w gniewie zaczyna niszczyć cenne bibeloty zgromadzone w garsonierze. Jak skończyła się sztuka? Dramatycznie. Kobieta doprowadzona do ostateczności wyjmuje pistolet i zabija byłego męża.

Sztukę przeczytaną brawurowo owacyjnie oklaskiwała publiczność zgromadzona w auli internatu.

Teatr przy Stoliku ma już ugruntowaną renomę wśród widzów olsztyńskich. Działa w naszym regionie od 22 lat. Jest to oryginalna forma spotkań aktorów teatru Jaracza w Olsztynie z widzami.

To teatr bez dekoracji, kostiumów i scenografii. Przed widzami stają aktorzy, którzy poprzez ekspresyjne czytanie tekstu wzbudzają ogromne emocje u odbiorców. Odpowiednia modulacja głosu aktorów połączona z mimiką i gestem rodzi intymny kontakt z widzem. Są oni zafascynowani tym, jak pięknie i sugestywnie można czytać i przekazywać treść sztuki. Takiej interpretacji tekstu słucha się z ogromnym zaangażowaniem.

Teatr przy Stoliku narodził się w 1996 roku z inicjatywy dwóch olsztyńskich aktorów Władysława Jeżewskiego i Tadeusza Madei. Początkowo były to niewystawiane na deskach teatru mniej znane dramaty europejskich i światowych autorów. Przez 17 lat spektakle były prezentowane pod auspicjami teatru Jaracza.

Od pięciu lat prowadzi je - jako własny projekt autorski - Elżbieta Lenkiewicz, która przez wiele lat była kierownikiem literackim olsztyńskiego teatru. Pod szyldem między innymi Towarzystwa Kultury Teatralnej sztuki prezentowane są w bibliotekach i salach domów kultury. Do tej pory aktorzy przeczytali 183 fragmenty różnych sztuk teatralnych w 97- miejscowościach naszego regionu.

Dyrektor Szkoły Policealnej Jolanta Kłoczewska zapewnia, że nieprzypadkowo Teatr przy Stoliku zagościł już po raz kolejny w internacie. Obowiązkowo przedstawienia wysłuchali słuchacze kierunku terapia zajęciowa. Dla tych młodych ludzi aktorzy mają być wzorem, jak można sugestywnie interpretować tekst książki lub sztuki teatralnej.

W podobny sposób absolwenci wspomnianego kierunku mogą czytać różne powieści seniorom podczas pobytu w ich domach czy placówkach opiekuńczych, budząc u słuchaczy zainteresowanie literaturą. To element terapii także dla ludzi chorych iw podeszłym wieku. Bliska osoba, która jest chora, słuchając powieści ma poczucie, że jest otoczona opieką, że troszczymy się ojej samopoczucie, a nie tylko o potrzeby materialne. Przyspieszyć to może jej rekonwalescencję.

Czytanie na głos jest metodą terapeutyczną stosowaną nie tylko w psychoterapii dorosłych, ale także w terapii dzieci i młodzieży. Ostatnio bardzo popularna jest bajko-terapia. Czytanie odpowiednio dobranej bajki pomaga dzieciom w pokonywaniu lęków związanych z nowymi i nieznanymi sytuacjami. Zaczynają one rozumieć swoje uczucia. Bajki i opowiadania dla młodzieży pokazują, jak można sobie poradzić z różnymi - małymi lub dużymi problemami w życiu.

Osoby zainteresowane tym tematem zapraszam do Warmińsko-Mazurskiej Biblioteki Pedagogicznej w Olsztynie. Znajduje się tam wiele publikacji dotyczących między innymi bajkoterapii, która jest elementem arteterapii, czyli terapii przez sztukę. Książki i artykuły w czasopismach mówią o metodach pracy z dziećmi i młodzieżą, a także osobami dorosłymi. Analizują psychologiczne aspekty terapii i podają gotowe scenariusze zajęć.

Polecam między innymi publikację "Bajki terapeutyczne" M. Mazan. Jest to zbiór tekstów pokazujących, jak radzić sobie z emocjami dzieci, takimi jak: nieśmiałość, strach, zazdrość, radość, smutek.

Kolejna książka to podręcznik "Arteterapia" pod red. C. A. Malchiodi. Inne z kolei to przewodniki: "Arteterapia dla dzieci: propozycje ćwiczeń plastycznych i pomysły na dialogi z najmłodszymi" E. Baranowskiej-Jojko i "Arteterapia w działaniu: propozycje warsztatów i działań arteterapeutycznych" pod red. naukową A. Glińskiej--Lachowicz.

Na koniec refleksja: warto głośno czytać dorosłym i dzieciom, bo lektura rozwija osobowość człowieka.