Carmen bez Carmen i nie tylko
"Carmen" w reż. Wiesława Ochmana w Operze Śląskiej w Bytomiu. Pisze Adam Czopek w Naszym Dzienniku.
Premierę najnowszej inscenizacji tej arcypopularnej opery Bizeta przygotowanej na scenie Opery Śląskiej przez Wiesława Ochmana można by uznać za sukces, gdyby nie obsada głównych partii.
O sukcesie "Carmen" zawsze decydują śpiewacy. Na nic zda się sprawna reżyseria, interesująca scenografia czy wysoki poziom muzyczny, a to wszystko mieliśmy w Bytomiu, jeżeli wykonawcy nie udźwigną swoich partii.
Niestety, to, co wyprawiał na scenie w partii Don Josego Maciej Komandera, nawet trudno nazwać śpiewem! Jego matowy, pozbawiony dźwięczności głos, fatalne frazowanie i wpadki intonacyjne nie wystawiają mu najlepszego świadectwa. W sumie wolę myśleć, że ten młody utalentowany śpiewak miał po prostu zły dzień, niż że...!?
Obsadzenie Renaty Dobosz w partii tytułowej Cyganki również należy uznać za nieporozumienie. W tej kreacji zabrakło nie tylko żywiołowego temperamentu, ale również zmysłowego żaru. Jej Carmen nie jest dumną kobietą, w pełni świadomą swojej siły, ale zwykłą kokietką. Linii wokalnej zabrakło właściwej ekspresji, swobody emisji i naturalnego prowadzenia frazy, a głosowi głębi i zmysłowego brzmienia. Irytował też zupełny brak operowania barwą głosu. Mam wrażenie, że chyba jednak zbyt wcześnie powierzono tej młodej artystce tak odpowiedzialną partię.
Ta sytuacja sprawiła, że bohaterami premierowego wieczoru okazali się: Aleksandra Stokłosa w partii lirycznej Micaeli oraz dysponujący nośnym, pełnym blasku barytonem Adam Szerszeń, który z powodzeniem zaśpiewał partię Torreadora.
Stojący przy dyrygenckim pulpicie Tadeusz Serafin nasycił muzykę dramatycznym pulsem i kłębiącymi się w niej emocjami oraz pełną paletą barw, osiągając właściwy Bizetowi klimat i blask.
Temperaturę przedstawienia podnoszą dwie interesujące i pełne dynamiki sceny baletowe oraz dobrze śpiewające chóry obarczone przez reżysera niemałą dawką zadań aktorskich.
Zdjęcie z próby przedstawienia.
