Artykuły

Była wybitnie utalentowaną aktorką. Osobą szlachetną. Piękną, pełną wdzięku. Delikatną i wrażliwą. Rozgłos i sławę przyniosła Jej rola Danuśki Jurandówny w filmie Aleksandra Forda "Krzyżacy" w roku 1960. Ale też i zniszczyła w pewnym sensie jako aktorkę. Zaszufladkowała - Grażynę Staniszewską wspomina Witold Sadowy.

Udowodniła, że tak nie jest, swoimi różnorodnymi rolami w teatrze. Teatr bowiem jest sprawdzianem umiejętności aktora. Nie kino czy serial. Tylko i wyłącznie teatr. Jeszcze jako studentka w roku 1956 debiutowała na srebrnym ekranie rolą Jadwigi w filmie "Szkice węglem". W roku 1958 wystąpiła w trzech kolejnych filmach. W "Zamachu" w reżyserii Antoniego Bohdziewicza, "Popiele i diamencie" u Andrzeja Wajdy, grając Hankę Lewicką i w " Krzyżu walecznych" u Kazimierza Kutza. Potem nakręciła takie filmy jak "Zazdrość i medycyna", "Rekord świata" i "Białe Tango". W roku 1989 po raz ostatni zagrała Kmitową w filmie Tadeusza Konwickiego "Lawa". Pożegnała się z zawodem.

Urodziła się w Łodzi 23 lipca 1936 roku. Ukończyła Wydział Aktorski warszawskiej PWST w roku 1960. Jej profesorami byli Maria Wiercińska, Halina Drohocka, Jan Kreczmar, Jerzy Kreczmar oraz Aleksander Bardini. Kolegami z roku Elżbieta Czyżewska, Irena Kownas, Adrianna Godlewska, Anna Borowiec, Janusz Głowacki, Jerzy Karaszkiewicz i Krzysztof Kowalewski. Po studiach zaangażował Ją Kazimierz Dejmek do Teatru Narodowego. Spędziła w nim lata 1960-1974. Także za dyrekcji Adama Hanuszkiewicza. Grała mnóstwo ról. Odnosiła sukcesy.

Jej pierwszą rolą na scenie Teatru Narodowego była Sasza w"Żywym trupie" Lwa Tołstoja w reżyserii Józefa Wyszomirskiego. Potem Fanchette w "Niemcach" Leona Kruczkowskiego w reżyserii Józefa Wyszomirskiego, Anioł u Kazimierza Dejmka w "Historyi o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim", role w "Kramie z piosenkami" Leona Schillera w reżyserii Barbary Fijewskiej, Junia w "Brytaniku" Racine'a z Ireną Eichlerówną i Ignacym Gogolewskim w reżyserii Wandy Laskowskiej, Gizela w sztuce Tadeusza Różewicza "Wyszedł z domu" również w reżyserii Wandy Laskowskiej, Klara w "Zemście" Aleksandra Fredry w reżyserii Ewy Bonackiej, Nastka w "Na dnie" Gorkiego w reżyserii Jana Maciejowskiego, Ilonka w "Zabawie w koty" w reżyserii Jana Machulskiego i wielu innych sztukach. Lata 1974-1981 to Teatr Dramatyczny w Pałacu Kultury. Grała tam między innymi Nike spod Cheronei w "Nocy listopadowej" Stanisława Wyspiańskiego u Macieja Prusa, Jane sztuce Alena Ayckbourna "Wesołych świąt" w reżyserii Ludwika Rene i ponownie Klarę w "Zemście". Tym razem w reżyserii Gustawa Holoubka. Ostatni raz pojawiła się na scenie jako Ewa w sztuce Haliny Dobrowolskiej i jej reżyserii "Awaria".

W archiwach Teatru Telewizji pozostały między innymi nagrana jej ról Stelki w "Fantazym" Juliusza Słowackiego w reżyserii Gustawa Holoubka i Olgi w "Eugeniuszu Onieginie" Puszkina w reżyserii Ryszardy Hanin. Liczne role w Teatrze Polskiego Radia oraz dubbingu. W roku 1961 poznała Wojciecha Noszczyka. Znakomitego lekarza, prof. dr medycyny, naukowca. Wybitnego chirurga od spraw naczyniowych .O Jego pomoc zabiegali politycy naukowcy i aktorzy. Zwłaszcza środowisko aktorskie bardzo wiele Mu zawdzięcza. W roku 1963 została jego żoną. Urodziła Mu dwójkę wspaniałych dzieci. Córkę Marię i syna Bartłomieja. Oboje zostali lekarzami. Byli szczęśliwym, kochającym się małżeństwem. Odeszła 4 marca 2018 roku .Żegnam Ją ze smutkiem. Niech spoczywa w spokoju. Profesorowi składam wyrazy najgłębszego współczucia.